 |
disparais.moblo.pl
To nie tylko inni muszą mnie znosić. Ja sam muszę siebie samego znosić i nie idzie mi to wcale łatwo. spadamwgore
|
|
 |
 |
To nie tylko inni muszą mnie znosić. Ja sam muszę siebie samego znosić i nie idzie mi to wcale łatwo./ spadamwgore
|
|
|
|
|
Jest najlepszym, co mogło w życiu mnie spotkać. I nie chce nikogo innego, nigdy.
|
|
|
|
|
potem płakała. płakała tak, że bałem się, że cała przez oczy wycieknie. / mistrzhehe
|
|
|
|
Pilnuj się, aby nikt Cię nie lekceważył, nie zbywał ani po Tobie nie deptał. Powiedz po prostu: Chwileczkę. Jestem warta wszystkiego, kochanie. /net
|
|
|
|
Traktował mnie protekcjonalnie. Jak przedmiot. Dla niego nie było istotne czy jestem chłopakiem czy dziewczyną, każdy był dla niego zwyczajną istotą ludzką. Nawet w dzień kobiet, kiedy od obcego mężczyzny usłyszałam głupie życzenia z okazji tego święta, on udawał, że o niczym nie wie. Może to głupie, ale zapragnęłam, żeby zobaczył we mnie kobietę. Specjalnie ubrałam wtedy sukienkę, za którą oglądało się wielu facetów, ale nie on. Dopiero kiedy wysiadałam z samochodu niechcący podwinęła mi się do góry, aż do samych majtek. Wtedy zobaczyłam w jego oczach coś innego. Osiągnęłam to, czego chciałam. Tak, okazał się typowym samcem. / dustinthewind
|
|
|
|
A kiedy skończą się wakacje ja już będę innym człowiekiem. Kiedy znów ujrzę Cię w autobusie albo na korytarzu poczuję jedynie obojętność. Nic nie będzie w stanie sprawić, że będę cierpieć. Przestanę odwracać wzrok z obrzydzeniem ilekroć spojrzę w lustro. Będę zupełnie inną osobą, stanę się wolnym człowiekiem, pełnym samoakceptacji i wiary we własne możliwości. / dustinthewind
|
|
|
|
Biorę do ręki flakonik perfum, otwieram i wciągam w płuca zapach, którego wtedy używałam, który tak bardzo przypomina mi Ciebie. Przypomina każdy kolejny poranek, w którym ich używałam, a potem biegłam spóźniona na przystanek autobusowy, z tą nadzieją, że też będziesz jechał. Otwieram swoją szafę, dotykam ubrań, które wciąż mają na sobie ślad Twoich spojrzeń. Biorę zeszyt i znów czytam, jak bardzo się wyniszczałam, jak często płakałam i nie miałam siły wstać z łóżka, a jedynego czego pragnęłam to śmierć. Przypominają mi się tysiące zużytych chusteczek, niewypalone do końca papierosy, ilości wypitego alkoholu. Czasem próbowałam uciec, wkładałam buty, i biegłam byle dalej, byle by było mniej powietrza w płucach, byle by pozbyć się tych myśli. Minęło tyle dni, tyle miesięcy, a ja patrząc w przeszłość w końcu widzę, że nie było warto. / dustinthewind
|
|
|
|
Prawdziwa lekcja aktorstwa? Kiedy boli tak bardzo, że masz ochotę płakać z bólu, a mimo to udajesz, że wcale nie cierpisz. /dustinthewind
|
|
|
|
Ludzie, którzy naprawdę się kochają nie rozstają się z byle powodów. Zawsze szukają sposobu żeby ich związek przetrwał. Na pewno pierwsze co, to nie odchodzą od siebie. Walczą o swoją miłość do końca, bo nie rzuca się czego, co daje chęci do życia./Lizzie
|
|
|
|
Chciałabym uratować siebie i swoje serce. Choć kruche i w ciężkim już stanie... Wciąż chciałabym. Chciałabym móc powiedzieć: "stop", i skończyć to wszystko. Chciałabym pokonać własny krzyk pośród natłoku bezsilności. Chciałabym nauczyć się żyć. Umieć kochać, tak bezgranicznie. Zaufać. Po prostu. Chciałabym uśmiechnąć się szczerze. Cieszyć się z życia, bez powodu. Żyć chwilą. Minutą. Sekundą. Chciałabym, żeby ktoś mnie zrozumiał. Zaakceptował. Pokochał za to, jaka jestem. Bo jedyne czego pragnę, to zaufanie, wiesz? Bo potrzebuję zrozumienia. I bliskości. Zanim utonę w morzu łez i zginę w odmętach samotności. Potrzebuję Ciebie. Potrzebuję bardziej niż tlenu. Rozumiesz? Pomóż mi nauczyć się żyć. Żyć będąc... szczęśliwym. Nie płacząc co noc, myśląc o konsekwencjach życia. Pozwól mi żyć bez łez i poczucia bezsilności. Proszę.../departs
|
|
|
|
Sama nie mogę uwierzyć, że wtedy, pomimo mojej nieśmiałości napisałam do zupełnie obcej osoby i umówiłam się z nią na zdjęcia. Dziwię się, że tak po prostu potrafiłam rozmawiać z kimś, kogo widziałam po raz pierwszy na oczy, potrafiłam przełamać wszelkie opory i po prostu pozować do obiektywu, cieszyć się tą chwilą. Chwilą, w której czyjeś oczy uważnie na mnie patrzyły i próbowały wydobyć ze mnie piękno, by potem ukazać je na fotografii. Nie było ważne, że nie umiałam pozować, że tak naprawdę nie wyglądałam i nie wyglądam jak modelka, ale to dawało takie cholerne uczucie szczęścia, spełnienia. To było tak bardzo pochłaniające, tak bardzo uzależniające. Pasja nigdy nie zrani, nigdy nie zostawi, a człowiek jest w stanie całkiem się w niej zatracić, mając dalej ten cholerny uśmiech na ustach. / dustinthewind
|
|
|
|
|
Ludzie mówią mi, że powinnam się zmienić, że powinnam być inna, może bardziej dojrzała, a może trochę skromniejsza. Pouczają mnie, że powinnam wyluzować i w wielu kwestiach dać na wstrzymanie. Lecz czy ktokolwiek z nich wie, jak trudno jest odbić się od dna i stoczyć walkę z demonami przeszłości, które ciągle powracają?
|
|
|
|
Dodaj komentarz