 |
|
Płakałam do wewnątrz, dyskretna po kość.
|
|
 |
|
Niby każdy dostaje tyle ile jest w stanie znieść. Boże dziękuje Ci, że uważasz mnie za tak silnego człowieka, ale proszę odpuść już, bo czuję że niedługo nie będzie już czego zbierać...
|
|
 |
|
Ktoś od Ciebie odszedł ? Może ktoś Ci umarł? Co Ci zycie wcześniej zrobiło... Przewlekło po wyboistej ścieżce? Kopnęło w dupe? Dlaczego nie potrafisz przy mnie spać? Na oślep wleczesz dłońmi po moim ciele szukając odrobiny sztucznego ciepła złożonego z kilku westchnięć. Nie błagam byś ze mną rozmawiał. Po prostu powiedz co masz w mrocznych zakamarkach swojej duszy.
|
|
 |
|
Konserwatyści kontra lewica. Po której stronie zmarł dobry łotr na krzyżu?
|
|
 |
|
I kurwa, wiem, że to mnie zniszczy. Że to mnie rozniesie na kawałki, bo to chore się do kogoś tak przywiązywać, tak cholernie kogoś potrzebować. I tylko proszę Cię, a wręcz błagam nie odchodź, nie znikaj pewnego dnia, nie zostawiaj mnie z tym tylko weź na siebie ciężar tej toksycznej miłości, która już teraz wypala we mnie blizny, która już teraz sprawia, że boli. Nie wierzysz? Spójrz w oczy, ujrzysz piekło - rozgrzane do czerwoności Twoim widokiem, pieprzone piekło miłości. / podobnodziwka
|
|
|
|
[1] Dudnisz mi w serce, głowie i duszy, opanowałeś mój umysł. Powoli uzależniasz mnie od siebie do takiego stopnia, że niedługo siedząc w szkole będę czuć Twój zapach, a głosy wszystkich dookoła będą przypominać mi tylko Twój. Uzależnisz mnie do takiego stopnia, że każdy dotyk będzie wypalał mi skórę, bo tylko Twój będzie tym najlepszym, najcudowniejszym, właściwym. Zawładniesz mną do takiego stopnia, że jeden dzień rozłąki, milczenia będzie trwał wieki i nie będę wiedzieć co mam ze sobą zrobić, bo to Ty wskazujesz mi drogę co i jak ma być. Zmienisz mnie tak bardzo, że ludzie przestaną mnie rozpoznawać, a ja przestanę zwracać na nich uwagę, bo będę żyła w swoim świecie - w świecie o Twoim imienia.
|
|
 |
|
Trzeba się nauczyć zapominać o cudzych obietnicach.
|
|
 |
|
Niby każdy dostaje tyle ile jest w stanie znieść. Boże dziękuje Ci, że uważasz mnie za tak silnego człowieka, ale proszę odpuść już, bo czuję że niedługo nie będzie już czego zbierać...
|
|
 |
|
chciałabym ci kiedyś opowiedzieć co tak naprawdę czułam.jak cholernie tęskniłam jak mocno w nas wierzyłam jak cierpiałam.chciałabym,ale boję się,że nie dałbyś rady wysluchać do końca.nie mógłbyś znieść myśli,że jesteś jednak aż takim wielkim skurwysynem.
|
|
 |
|
I to okropne uczucie, gdy masz kogoś w swoim sercu, ale nie w ramionach.
|
|
|
|
![teksty [19552]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
