|
Żyłam w bajce. Takiej gdzie królewna kocha księcia, ale on ma ją w dupie. Ona dzwoni do niego, pisze - choć wcale się nie narzuca. Jest na każde jego zawołanie, na każdy gorszy dzień. Bezinteresownie pragnie jego szczęścia i cieszy się z najmniejszych czułych słów. Ona jest mieszanką śpiącej królewny na prochach nasennych i księżniczki na ziarnku grochu, którą uwiera całe zło świata. On jest Robin Hoodem zawsze w centrum wydarzeń. Żyłam tą bajką tak długo, że nawet granica fantazji z realiami zdążyła zatrzeć swój ślad... A potem On napisał "kochałbym Cię, gdybym był młodszy" i wszystkie gówniane marzenia prysły. Ba! Prysło nawet wyobrażenie królewny o jej ideale. Ideał okazał się bardziej pospolity niż nasza polska Rzecz...
|
Dodaj komentarz
