Nastały takie czasy, że młodzi ludzie przejmują się byle czym. Nastolatki biegają ze złamanymi sercami i narzekają na marność życia, nieszczęśliwą miłość i płaczą w poduszkę. Wchodzę na demotywatory, a tam narzekanie, użalanie się. Śmieję się z tych ludzi, a jednocześnie utożsamiam się z nimi. Jestem taka sama jak te gówniary. Jestem taką sama gówniarą, a tak naprawdę powinnam być aktualnie potencjalnie szczęśliwą osobą. Bo mam mamę, tatę, dom, rodzinę. A równie dobrze mogłabym tego nie mieć. Nie walczę z chorobami, nie walczę o życie swoje, ani nikogo. Nie muszę się martwić o jutro. Nie muszę pracować, żeby mieć na chleb. Mogę się uczyć. Mam ludzi, którzy mnie kochają, którzy są przy mnie. Niektórzy są sami na świecie, ja mam WSZYSTKO. Wstyd mi za siebie i za całą chmarę głupich nastolatek. Nie potrafimy docenić tego co mamy, nie wiemy co to prawdziwe cierpienie. Wydaje nam się, że to że chłopak nas zostawił, to koniec świata. Jesteśmy pieprzonymi gówniarami.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!