|
`Usiadła na łóżku z gorącą kawą i przyglądała się deszczu.. Lubiła taką pogodę..Lubiła wsłuchiwać się jak krople deszczu uderzają o jej parapet.. Ale tym razem było inaczej.. ta pogoda nasilała jej smutek.. tęsknotę za osobą, którą uważała za najważniejszą.. Przypomniała sobie te pamiętne spotkanie, gdy pozostawił ją na chwilkę na ławce w parku i wrócił z gałązką pięknych jesiennych liści..Powiedział, ze jesień będzie ich porą roku, symbolem tego,że się spotkali.. Nie wytrzymała i wybuchła płaczem.. Znienawidziła jesień w chwili, gdy powiedział,ze nie mają już o czym rozmawiać. Nie odczekał nawet tygodnia,żeby innej powiedzieć to samo. Postawiła kawę na podłodze,założyła kurtkę i wybiegła z domu.. Biegła ile sił w nogach obiecując sobie, że nie da się skrzywdzić nikomu więcej...Tak bardzo kochała, a jednocześnie tak bardzo nienawidziła..
|
Dodaj komentarz
