|
W głowie mam ciągle jej słowa, ale czy aby na pewno ma rację. Mijają dni, tygodnie, miesiące i nic się nie zmiena. Ból jak był tak jest i żadne słowa tego nie zmienią. Czasami mam wrażenie, że żyjesz i czujesz za mnie, więc może niedługo zaczniesz oddychać, bo ja się duszę. Chciałabym podzielić ten żal na dwoje, mnie i Ciebie, tak jak tego chcesz, wybacz, już nie umiem mówić o uczuciach. To takie zmienne wszystko, jeszcze dzisiaj w busie ludzie się do mnie uśmiechali, a teraz mam tylko ochotę iść tam gdzie mi nie wolno, bo to w niczym nie pomoże. Rozumiesz? Nie rozumiesz. Jak zwykle. // memoirs
|
Dodaj komentarz
