myślę, czy kiedykolwiek byłam dla Ciebie tak ważna, jak Ty dla mnie. czy kiedykolwiek czułaś tą samą radość co ja, kiedy wychodziłaś z domu na nasze spotkanie. myślę... wiem że nigdy się nie dowiem. Ty prawdy nie powiesz i ja prawdy nie powiem bo się boję. nie tyle wyśmiania, co fałszywych słów które niegdyś karmiły moje serce i moje samopoczucie. słowa te były piękne i kojące, ale teraz, gdy znam już część prawdy i drugą stronę Ciebie, nie jest to przyjemne, nie jest mi to obojętne, właściwie nie potrafię tego nawet znieść... ale skoro dzięki Tobie nieraz życie było łatwiejsze, to czy mogę mieć do Ciebie pretensje? może Twoje kłamstwa miały jakiś sens, ale czy miały jakiś cel...?

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!