|
nie wytrzymała. wstała, ubrała się i wyszła. poszła na plaże, w miejsce ich potajemnych schadzek. spojrzała na zegarek, była 23:59. jakiś rok temu za minutę zobaczyłaby Josha idącego w jej stronę z bukietem konwalii. ale to już przeszłość. usiadła na starym, wilgotnym konarze. zaczęła się rozglądać, nie odwiedzała tego miejsca od czasu ich rozstania. bała się wspomnień. i słusznie. nagle usłyszała jakiś szelest, potem kroki. zerwała się gotowa do ucieczki. spojrzała za siebie i zobaczyła go. szedł w jej stronę. pomimo iż było ciemno widziała w jego oczach zdumienie i coś na kształt radości. nie mogła uwierzyć, że tu przyszedł. stała jak skamieniała, nie mogła się ruszyć. patrzyła tylko jak podchodzi do niej, uśmiecha się i mówi: wiedziałem, że kiedyś znów tu wrócisz. tęskniłem. nadal cię kocham. jesteś dla mnie wszystkim. nigdy o tobie nie zapomniałem. jesteś tą jedyną. mówiąc to wziął ją w ramiona. była w siódmym niebie. w jego obcięciach wszystko było takie jakie być powinno.
|
Dodaj komentarz
