|
wczoraj, gdy poszliśmy na grób mojego najlepszego przyjaciela Ty postanowiłeś powiedzieć mi prawdę. zaczynając ' wiesz chciałem Ci coś powiedzieć, właściwie chciałem zrobić to już wcześniej, ale nie miałem odwagi, mam nadzieję, że mi wybaczysz. ' - spojrzałeś na mnie, widziałam jak było Ci ciężko mówić, jednak chciałam wysłuchać do końca. ' bo wiesz dokładnie rok temu, kiedy On zginą ' - popatrzyłeś na grób. ' ja byłem z Nim' ciągnołeś dalej ' tak naprawdę to ja powinienem tu leżeć, tylko wisz w ostatniej chwili to On wbiegł na jezdnie i siła uderzenia tego samochodu spadła na Niego.' wyszeptałeś. ' przepraszam, że wcześniej tego nie zrobiłem - nie mogłem. wiem jak ciężko Ci jest bez Niego, że chciałabyś, by to On był obok, a to ja zajołem Jego miejsce - wybacz mi' . na Twojej twarzy pojawiły się łzy, a ja siedziałam w milczeniu, nie byłam w stanie nic powiedzieć.
|
Dodaj komentarz
