|
(część 2.) Zbyt wiele było smutnych dni. Dni w których nikt nie wyobrażał sobie jak miłość może zabijać człowieka. Gdyby nie tamto wydarzenie, nawet nie chcę wiedzieć, jak dziś wyglądałoby moje życie. Zapewne znowu tęskniłabym do tamtej zimy. Kochana! Na miłość boską, przestań! Przestań wspominać, przestań wierzyć, że jeszcze kiedykolwiek będziecie razem! Przestań słuchać waszych piosenek! Uwierz, że to nie da Ci nic, tylko zaniesie Cię na granicę rozpaczy. Oj nie, to nie są puste słowa, nie wierz mi, ale ja wiem więcej od Ciebie. Wiem co to jest cierpienie i ból psychiczny. Śmiej się, żartuj, przyzwyczaiłam się, nie ufaj mi. Ale z czasem przekonasz się, że cały żal, który nosisz w sobie zostanie przykryty mgiełką, bo przyjdzie moment w którym nie starczy Ci sił, by dalej się buntować. Zapragniesz na nowo zobaczyć świat, będziesz chciała widzieć to co widzą Ci którzy są szczęśliwi.
|
Dodaj komentarz
