Nieuchronnie dążę do katastrofy uśmiechając się przy tym bez fałszywego poczucia winy spuszczając zalotnie wzrok i oblizując zachłannie wargi. Kręcę, kłamię, balansuję na krawędzi, zatruję, wyrzucę przez okno bez śladu wyrzutów sumienia.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!