|
Pomimo, że powiedziałeś, że z powodu nieudanej pogody i przeziębienia nie poczekasz , poczekałeś , pomimo moich fochów i nerwów tego dnia choć tyle razy prosiłeś mnie o uspokojenia a ja nie potrafiłam - poczekałeś. Siedząc na lekcji matmy ( tzn. jak dla chyba języka chińskiego ) miałam tak cholerne wyrzuty sumienia że miałam ochotę zalać łzami zeszyt w którym pisałam i nie potrafiłam wyobrazić sobie że wychodząc nie zastane Cię. Odliczałam sekundy uspokajałam się ale zarówno jeszcze bardziej smuciłam. Wyszłam zamknęłam drzwi i zbiegając już zobaczyłam Cię stojącego w rogu klatki schodowej. Mimo wszystko poczekałeś .. a ja potrafiłam tylko mocno się do Ciebie przytulić delektować się twoim ciepłem i uczuciem że kochasz mnie, bo właśnie takimi czynami udowadniasz mi miłość . Czemu miałam tak ogromne nadzieje? Bo nie mając jej zapomniałabym o twojej miłości skarbie.
|
Dodaj komentarz
