|
.. Teraz czuje się o wiele lepiej. Pytasz, czy możemy się spotkać. Teraz, w tym momencie. Zgadzam się. Wybiegam z domu i pędzę prosto na nasza wspólną ławkę. Do naszego ulubionego miejsca. Nie ważne jest to, że płacze. Ważne, że w końcu zrozumiałam jak bardzo Cie kocham. Że zrozumiałam, że nie mogę bez Ciebie żyć. Słyszę jak biegniesz. Czuje jak mnie przytulasz i szepczesz do ucha, że już nigdy mnie nie zostawisz. Mówię Ci to samo, bo tak będzie. Już nigdy Cię nie zostawię. Już nigdy nie powiem Ci, że mnie nie obchodzisz. Już nigdy nie powiem Ci, że Cię nie kocham. Nigdy! Rozumiesz?! Nigdy! Rozmawiam z Tobą cala zapłakana, ale Ty zaczynasz się śmiać. Krzyczysz, jak bardzo mnie kochasz. Skaczesz z radości. Zaczynam skakać razem z Tobą. Boże, jak się cieszę, że Cię odzyskałam. Że dałeś mi szanse. Rozmawiamy jeszcze długo. Przyrzekamy sobie, że to wszystko naprawimy. Że będzie lepiej, niż było wcześniej, bo nie może być tak samo. Może być tylko lepiej. Lepiej. / yadols.
|
Dodaj komentarz
