|
Ostatnio mam coraz większą ochotę wyjść na spacer i Cię spotkać. Stałbyś zamyślony pośród drzew i wpatrywał się w potok płynący w swoją od lat nie zmienną stronę. Przeszłabym obok bez świadomości, że Cię minęłam, a zapach moich perfum unosiłby się w powietrzu przez dłuższą chwilę. Do czasu gdy poczułbyś lekki powiew wiatru. A moja znikająca już sylwetka wyrwałaby Cię z tak długiego zamyślenia. Sam tego nie chcąc poszedłbyś tam gdzie udałam się i ja. Ujrzałbyś mnie siedzącą nad potokiem. Moczyłabym w nim moje ubrudzone buty. W ręku miałabym kamyk. Zamierzając odejść usłyszałbyś mój cichy szept. Nie odwracając się powiedziałabym "Nie odchodź.. czekałam tu na ciebie." A ty podszedłbyś, ucałował mnie w policzek i w ciszy siedzielibyśmy nad tym strumieniem. Nie mówiąc nic. Patrzyłbyś na moje białe policzki, a ja wzrok bym miała skierowany w twoje obuwie. I trochę by to trwało póki byś nie wstał i nie wyjął mi z ręki ciepłego już kamienia i wyrzucił go na wiatr... /1.
|
Dodaj komentarz
