Nie powinnam zarażać cie smutkiem. Nie wiem czy potrafię wykrzesać iskrę radości. Zbyt mokre polana są w ognisku szczęścia. Nie da się rozpalić ognia na czymś, co nasiąknięte jest łzą goryczy, smutku. Wspinam się na palce przechylając się przez parapet wspomnień. Patrzę w dół. Wypaść przez okno... Poczekam. Poczekamy razem. Przecież nie umiemy latać. My umiemy czekać, czekać tak pięknie. Na życie, na śmierć, na lepszą miłość, na cokolwiek.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!