|
Chcąc uciec przed Tobą spakowałam się i wyjechałam. Wyjazd długoterminowy okazał się nieco ponad dwudziestoczterogodzinny. Udało mi się jednak uciec zdecydowanie dalej niż myślałam. Jechałam sama w pustym przedziale pociągu. Ciągle myślałam o Tobie. Przerabiałam tysiące scenariuszy co mogłabym Ci powiedziec, czego nie zdążylam powiedzieć, miliony obrazków i filmów z Twoim udziałem. Wyjeżdzając byłam na skraju wyczerpania,wsiadając do pociągu nieświadoma tego , że najwiekszy ból zaraz ma nadejść. Najgorzej w ciężkich chwilach być samym ze sobą. Bo masz wrażenie, że nikt Cie nie rozumie, źle doradzi, urazi, ukuje obojętnością na Twoją 'chwilową niedyspozycje'. Czasem można sie pomylić. Wróciłam. Lecz nie spotkam się z Toba dziś lub pojutrze. I nie chodzi wcale o to by nie chce żebyś mnie zobaczył w takim stanie w jakim
|
Dodaj komentarz
