|
- Zatrzymaj mnie - powiedział spokojnie. - Słyszysz?
- Słyszę, ale nie zatrzymam (...)
- Zatrzymaj
- Nie Szymon.
- Z czego ty sie śmiejesz? W tym nie ma nic śmiesznego. Więc mam iść?
- Uhm.
Energicznie przeszedł do przedpokoju i bez słowa włożył kurtkę. Potem odwrócił się, objął mnie ramieniem i przytulił.
- Ty niemądra, zatrzymaj mnie - powiedział w moje włosy.
Później zaczął mnie całować, a ja myślałam tylko o tym, że byłam zupełną idiotką, nie zatrzymując go w pokoju, a teraz jest juz za późno, bo on ma kurtkę na sobie, ale przecież kurtkę zawsze mozna zdjąć, więc na nic nie jest za późno, co ma kurtka do tego wszystkiego, jak mi jest dobrze teraz, jeszcze tylko, żeby mnie przytrzymał druga reką, czy nie czuje, ze ja sie chwieję...
- O Szymon...
- Zatrzymaj mnie, proszę Cię...
- No, więc zostań, dobrze? Zostań.
|
Dodaj komentarz
