|
Dość tego! Dość z płaczem, żalem i wspominaniem czegoś, co na pewno nie wróci. Sama pcham się w przepaść pełną smutku. Rozpamiętywanie tego co było, myślenie o tym, czego nie mam, przez to czuję się beznadziejnie i ja sama jestem temu winna. Koniec z tym! Bo przecież nasze życie ma tyle kolorów ile potrafimy w nim dostrzec. Stworzę paletę różnorodnych kolorów i będę nimi malowała każdy nowy dzień. Wszystko dopiero przede mną.
|
Dodaj komentarz
