|
sukience z osobna. przejeżdża ręką po materiale. chwilę dłużej ogląda tę niebiesko-szarą w drobne orientalne wzory. to jej ulubiona. próbuje sobie wyobrazić jak stoi przed nim. stara się wytężyć wyobraźnię, ale nie sprawia jej to radości. nie czuje dreszczu emocji. nie czuje nic. głucho. strach. mrok. toteż płacze ze złości. płacze, bo bywa, że nie ma mowy o niczyjej winie i nie chcesz, by ktokolwiek przez Ciebie cierpiał, ale i tak czujesz się zła, niewdzięczna. pytania, za dużo pytań, żeby ukryć jedyną prawdę, którą i tak sama zna. ale przyznanie się do niej to już całkiem co innego. przyznanie się do niej jest równoznaczne ze skręceniem za róg i zmianą obranego kierunku. próbuje się odnaleźć. przegląda się w lustrze. ale jej tam nie ma. jest ktoś inny
|
Dodaj komentarz
