 |
|
poczuj co czułam, kiedy to ty odszedłeś.
|
|
|
|
że ci uwierzyłam, tylko mi wstyd.
|
|
|
|
wierz w to co wierzysz, kiedyś przyjdzie twoja kolej.
|
|
|
|
wybaczyłam ci wszystko, ale ty tego nie doceniasz.
|
|
|
|
stoisz nieruchoma, niejasna prawda dociera powoli do twojego serca.
|
|
|
|
pragnę cię, od tego chciałabym zacząć.
|
|
|
|
bez problemów, bez zmartwień, beze mnie.
|
|
|
|
czasami bycie sobą jest naprawdę straszne, nie?
|
|
|
|
wśród tych wszystkich wyrafinowanych dziwek, czuję się tu jak królowa.
|
|
 |
|
Pamiętam ten dzień na ławce w parku. Zimny marcowy, zimowy. Dzień który zaczął się dramatem. Myślałem, że to ostatni dzień mojego życia. Płacząc z twarzą wtuloną w jej płaszcz wylewał się ze mnie cały ten ból, który czułem od dłuższego czasu. Zrozumiałem w tamtym momencie, że to jednocześnie najgorszy i najlepszy dzień w moim życiu. Oto byłem w jej ramionach. Zraniony, ale gotowy żyć. Spojrzałem w jej oczy i zapomniałem o wszystkim co było. Liczyło się tylko to, że trzymałem ją za rękę. Ta chwila, kiedy myślałem, że widzę ją pierwszy i ostatni raz. Najsmutniejsza i najszczęśliwsza w moim dotychczasowym życiu. /maxsentymentalny - wspomnienia.
|
|
|
|
daj spokój, dziś już nie ma o czym gadać.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
