 |
|
3.(Minęło coś ?) koło siedmiu miesięcy od kiedy byliśmy razem
To miał być dzień , zwykły dzień, ale było inaczej
Nawet, ustaliliśmy porę
Mieliśmy się zobaczyć tego dnia w niedzielę wieczorem
Wszystko, było by spoko ale nadeszła piąta
I od tamtej pory urwał mi się z nią kontakt
Nie odbierała telefonu
Więc gdy nadeszła ósma, sam postanowiłem wyjść z domu
Szedłem do niej wtedy przyszedł SMS
Że nie potrafi ze mną teraz gadać za żadną cenę
I wtedy, pierwszy raz w środku poczułem hardcore
Więc olimpijskim tempem przybiegłem pod jej balkon
Nie chciała wyjść, rozmawiałem z jej siostrą
W rozmowie wyczułem, że nie wyjdziemy na prostą
Uczucie pękło w niej to nie ironia
I właśnie tak kończy się moja historia…
|
|
|
|
2.To był kolejny dzień zaraz po tym z pierwszej zwrotki
Znajoma miała pójść i nam zrobić fotki
Ej, to taki rodzaj promocji, wiesz, że
My ogarnęliśmy ją żeby zrobiła nam sesję
Więc, idziemy w miejsce, mieliśmy się spotkać
Lecz , z daleka widać ją i jeszcze jakąś drugą postać
Gdy podeszliśmy zabrakło mi tlenu,
Bo to była ta panna, którą widziałem dzień temu
Nie wiem czemu, los rzucił mi trochę szczęścia
Bo okazało się, że ona też robi zdjęcia
Pamiętam każdą chwilę,
Zamiast patrzeć w obiektyw ja patrzyłem w jej oczy na siłę
Fart chciał, ona patrzyła w moje,
I chyba po tygodniu już byliśmy tu razem we dwoje
Wiem, że to chore ale czułem, że się uda
To silniejsze niż ja , zrozum – serce nie sługa...
|
|
|
|
1.Tego dnia miałem nie wychodzić z domu bo lało jak z cebra
Wyszedłbym na sekundę i bym wracał się przebrać
W TV leciała jakaś głupia komedia,
Na dodatek była jeszcze była czarno – biała jak zebra
Więc, wziąłem zeszyt i zacząłem coś pisać
No a tekst miał się skleić jak włosy Elvisa
Ale, jakoś opornie szło,
Napisałem tylko refren i wersom powiedziałem sio
Nagle, dzwoni telefon i głos w słuchawce,
Pyta się czy dziś wieczorem melanżuję w Warszawce
Mówię , znasz mnie zawsze chętnie wychodzę
Ale dziś jakoś balet mi nie jest po drodze…
Są takie dni kiedy chcę być sam, łapiesz ?
Jedyne na co mam ochotę to na wieczorny spacer
Jechałem , autobusem w drodze powrotnej
Zobaczyłem ją i wtedy serce zabiło mocniej…
|
|
|
|
2.Gdybyś przy mnie zasnęła, rano sama wstała
W łóżku byłoby pusto, wokół tylko mój bałagan
Jak zwykle zostawiłbym rozrzuconych tysiąc ubrań
A w pokoju echo powtarzałoby pełne złości "Kurwa!"
Co byś zrobiła, gdybyś w kuchni na stole znalazła kartkę
Pisaną przez moje roztrzęsione dłonie?
Bym napisał, że "Wracam zaraz"
Bym zostawił telefon, portfel i podróżny bagaż
Czy długo byś czekała z kontaktem do bliskich?
Przecież zaraz wrócę - taki zostawiłem liścik
Może popijając whisky, siedzę z przyjacielem
Ale każdy mówi "ostatni raz widziałem go w zeszłą niedzielę"
Czy byś długo pamiętała nasz marsz Mandelsona?
Byłem dla Ciebie kimś więcej, niż dla słuchaczy Onar,
a słowa nie oddają tego, ile waży strata.
Kocham Cię najmocniej, zaraz wracam.
|
|
|
|
1.Czy tęskniłabyś za mną, gdybym wyszedł i nie wrócił?
Gdybyś nie mogła mnie znaleźć wśród innych ludzi?
Wśród twarzy, wśród dłoni, wśród osób
Jak szybko byś zapomniała, jaki mam kolor oczu
Jaki mam odcień włosów, jak szybko bije mi serce?
Gdybyś miała mnie nie zobaczyć,co zrobiłabyś w przed dzień?
Co byś mi powiedziała, kiedy bym zakładał kurtkę?
Byś pocałowała w usta mnie z nadzieją, że wrócę?
Przecież zawsze wracam, nawet z najdalszych podróży
Ale ta niespodziewanie mogłaby się przedłużyć
Mogłaby, przecież nie chciałbym
My nie mamy wpływu na życie, życie na nas ma wpływ
Zostawiłbym niedopitą zieloną herbatę
Zimnego tosta jak zimne serce, w którym czuje się straty
Kilka płyt z rapem, na których zostawiłem siebie
Jak by został po mnie tylko zapach perfum w łazience
|
|
|
|
2.Tak minęły godziny, bloki ogrzały się w promieniach,
na balkonach anteny błyszczały jak wspomnienia,
których miał głowę pełną,jak często pusty portfel,
często mówił bierz to ale było już za horyzontem.
szanował drobne bo hajs ucisza krzyk,
bo zawsze jest ktoś z kim możesz się po dzie lić ,
zbierał się do wyjścia był pełen energii,
czuł poddenerwowanie jak by szykował przemyt,
czuł że musi jej to powiedzieć poraz setny,
abonent dostępny ale rozmawiała był zajęty,
jak jego myśli gdy zjeżdżał na dół w windzie,
spotkał sąsiada pytał go na temat rapu,
wyszedł z bloku jak wychodził codzień mijał ludzi,
oni go ich sprawy normalny przechodzień,
ciepły letni wiatr grał na lisciach melodie,
tym razem ciało to zanim miało zniknąć za horyzontem,
kilometr od miejsca które nazywał domem ,
potrącony przez samochód jak ugodzony nożem,
wokół przechodnie światła karetki majaczą,
tylko dlaczego moja żona i najbliżsi płaczą.
|
|
|
|
1.Jak zwykle wstał rano,koło 9 nie śmigał codzień do pracy ,
więc można powiedzieć miał wolne,jego myśli nigdy nie były,
zawsze martwił się na wyrost,prawie zawsze bez przyczyny,
miał nadciśnienie ,nie dbał o siebie nad wyraz,
dentysty bał się bardziej, niż tego na końcu życia,
wstał padał deszcz,widział po horyzont bloki,
To miejsce skąd pochodził,to jego kula u nogi,
często już nie miały sił na spacer,
więc siadał otwierał kolejne piwo na ławce,
teraz było inaczej było kilka lat później
coś obejrzał w telewizji i z dziewiątej było już południe,
włączał muzyke ona dawała mu smutek,
którego tak potrzebował gdy siadał z ołówkiem,
niebo pochmurne białe zbite jak cukrowa wata,
tylko nie było słodkie jak jej usta tamtego lata,
wziął się w garść czuł się coraz lepiej ,
miał siłę przegonić chmury,zobaczyć niebieskie sklepienie,
kartka ciągła emocje jak dzieci złe wzorce,
on chciał jeszcze wiele zrobić przed końcem,
|
|
 |
|
To się nigdy nie skończy, prawda? / rebelangel
|
|
|
|
Ból. Przeszywał ją ból, smutek i samotność. Potrzebowała przytulenia, potrzebowała bliskości kochanych osób. Siedząc na ławce ze znajomymi rozpaczliwie i z przerażeniem rozglądała się na boki, w nadziei, że któreś z przyjaciół zaraz się pojawi i ją przytuli, wyzwoli od bólu. Zamknęła oczy tłumiąc łzy, ‘nikt nie przyjdzie, głupia’, pomyślała i uśmiechnęła się smutno. / rebelangel
|
|
|
|
Nauczyłam się umierać w sobie
|
|
|
|
2.Czas nieubłaganie mija, znasz mnie kilka lat już,
tłumaczymy sobie, że dziś wszyscy żyją tak tu,
myląc brak słów z całkowitym zrozumieniem.
Mijam Cię zazwyczaj w drzwiach, chyba patrzysz prosto w ziemię,
chowasz głowę w piach, to strach przed porzuceniem.
Mówisz coś, że to nie tak, że Tobie brak jest czegoś, czego nie wiem,
rozmawiamy rzadziej, częściej to milczenie,
wreszcie krzyczysz coś o niczym, co naprawdę ma znaczenie.
Wracasz z pracy późno, ja znów muszę wyjść i
rzucasz luźno "no to trudno", co to znaczy to wiesz tylko Ty i
przykro mi, że znów się mijam z Tobą, dziś Ty wyszłaś.
Przypominam sobie, jak lubiłem się Ciebie domyślać.
Ta iskra chyba znikła, magia prysła dzisiaj,
boję się zapytać, co to znaczy, gdy oddychasz i
odpycha nas w nas nawzajem dziś to samo,
co nas przyciągało i to było za mało.
|
|
|
|
1.Zazwyczaj to zaczyna się przypadkiem, patrzysz na mnie
jakoś ukradkiem i nieznacznie nic nie znaczysz dla mnie,
jeszcze, choć mieszkamy w jednym mieście to
wcale się nie znamy, przedstawiają nas znajomi wreszcie.
Rzucasz krótki uśmiech, ja - pije wódki łyk i
przez chwilę, zanim usnę myślę "z kimś już mógłbym być" i
chwile później wpadasz na mnie w przedpokoju,
Twoje oczy trochę smutne chyba patrzą prosto w moje i
nic nie mówisz znów, ja milczę też, ale oboje
mówimy "chyba chcę, lecz wybacz, wiesz, trochę się boję" i
chyba sięgnę zanim wyjdziesz, rzucasz mi "dobranoc" i
widzę w Twojej twarzy, ktoś Cię wcześniej mocno zranił i
tak zanim się poznamy domyślamy się, co
to drugie ma na myśli przez ten pierwszy miesiąc i
z tych niedopowiedzianych spojrzeń, gestów i słów
rodzi się zainteresowanie, by czas zepsuć to mógł.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
