 |
|
'Kochany brzuszku przepraszam za te wszystkie motyle. Kochana poduszko, przepraszam za te wszystkie łzy. Kochane serce, przepraszam za ten cały bałagan. Kochany mózgu. Miałeś rację..
'
|
|
|
|
Nie czujmy się winni.
Nie możemy obwiniać się za zło które tak pochłonęło ludzi.
Ludzi, którzy uważają, że to jedyna droga,
Droga która da im szczęście, doprowadzi do celu.
Myślą tak dopóki nie dopadną ich wyrzuty sumienia.
Zaczną żałować zła które wyrządzili gdy patrząc w lustro nie będą w stanie spojrzeć sobie w oczy.
Zobaczą wtedy innego człowieka,
Takiego który nie potrafi kochać,
Który stanie się swoją największą przeszkodą w dotarciu do celu.
|
|
|
|
'Gdy do ludzia przytula sie ludź,
to ludź do ludzia musi coś czuć...
albo chce sobie poruchać.
'
|
|
|
|
"...
i tak zaczęłam biegać . wkrótce zrozumiałam , że im więcej trenuje , tym jestem odporniejsza na zmęczenie . Więc trenowałam . Dzień i noc . Aż uświadomiłam sobie , że stając się coraz lepsza nie mam barier . Mogę biegać kilomentr , dwa , pięć , dziesięć , sto . I nigdy nie będzie tej granicy , gdy powiem , dość .
...
i tak zaczęłam Cię kochać . wkrótce zrozumiałam , że im więcej trenuje serce , tym jestem odporniejsza na Twoje nieodpowiednie zagrania . Więc Cię kochałam . Dzień i noc . Aż uświadomiłam sobie , że stając się coraz w tym lepsza , nie mam barier . Mogę kochać Cię rok , dwa , pięć , dziesięć , sto . I nigdy nie będzie granicy , gdy powiem sobie dość ."
|
|
|
|
'Nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Czas rozlać wino.'
|
|
|
|
ciężko jej to wytrzymać. jest na skraju załamania. pierwszą osobą o której myśli, gdy wstaje rano jest On. ostatnią zresztą też. nie sypia po nocach, zakłada tylko słuchawki na uszy, puszcza ulubione kawałki i pragnie aby mężczyzna jej życia był przy niej. nie wymaga wiele, chce tylko zaznać trochę ciepła i miłości z Jego strony. miłości o której marzy od tak dawna. miłości dzięki której poczuje, ze żyje.
|
|
|
|
Rodzimy się z krzykiem. Z buntem dorastamy. W szalonym pędzie życia gubimy ponad miarę cenne perełki czasu, ścigając marzenia niedościgłe, chwytając chwile nieuchwytne...
|
|
|
|
w sumie to nie potrafię zrozumieć samej siebie. tyle razy mnie zraniłeś, olałeś a mimo wszystko przyciągasz mnie do siebie jak magnez. nie potrafię się na Ciebie gniewać, cholera nie potrafię. może gdybym w końcu pierdolnęła ręką w stół i powiedziała, że tak nie możesz robić doceniłbyś mnie i zauważył to jak chamsko potrafisz się zachować...
jak można dawać komuś nadzieję a potem ją zabierać, dawać i zabierać. pytam się jak tak można? albo chcesz mnie albo nie. proste. to nie fizyka kwantowa, żeby ciężko było to zrozumieć.
|
|
|
|
Powiedz, że choć przez chwile tęsknisz za mną. Że są takie momenty, w których brakuje Ci mnie, że są taki dni, w których oddałbyś za mnie życie i powiedz, że kiedyś pokochasz mnie tak jak ja kocham Ciebie. No cholera powiedz to!
|
|
|
|
- Jestem szczęśliwa. Nigdy w całym swoim życiu nie czułam się tak dobrze. A Ty?
- Ja? - Przytula ją do siebie. - Ja czuję się znakomicie.
- Tak, że mógłbyś dotknąć palcem nieba?
- Nie, nie tak.
- Jak to nie tak?
- O wiele wyżej. Co najmniej trzy metry nad niebem.
|
|
|
|
daruj sobie tą sentymentalną gadkę. ile razy mówiłeś innej, że ją też traktujesz poważnie? nie jestem, aż tak naiwna, by wierzyć w Twoje ulotne zapewnienia. pokaż mi, ze jestem ta jedyną, tą którą kochasz. bo wiesz pierdolić trzy po trzy to ja też potrafię.
|
|
|
|
Pamiętam każdą wspólnie spędzoną chwilę. A w każdej było coś wspaniałego. Nie potrafię wybrać żadnej z nich i powiedzieć: ta znaczyła więcej niż pozostałe.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
