 |
|
Powiedz, ile razy myślałeś, że życie układa się tak, aby droga była wciąż pod górkę? Przyznaj się, że zacząłeś wierzyć w to cholerne fatum, które nad każdym wisi w postaci burzowej chmury i tylko od czasu do czasu pojawia się promyk słońca, aby podładować znajdujące się na wyczerpaniu baterie. Wiesz, ile chodzi po tym świecie istot złamanych, skreślonych, a przede wszystkim zagubionych jak Ty? Pomyśl o tym. Albo nie myśl. Nie warto. / rzaba
|
|
|
|
Minęło 10 lat. Kurwa. Nigdy nie pomyślałabym, że czas aż tak szybko może zlecieć. Zamieniłam wieś na miasto, dres na jeansy, kota na psa, chłopaka na mężczyznę. Rzuciłam fajki. Skończyłam studia. Prowadzę firmę. Żyję. To dowód na to, że czasem naprawdę trzeba głośno krzyczeć, aby ktoś rzucil Ci pomocną linę do tego bagna. Jednak można. Szczęściu trzeba pomóc, zapamiętaj. / rzaba
|
|
|
|
To jest taki człowiek, który mimo że znajduje się czasem po drugiej stronie kraju, zawsze jest obok Ciebie. To taki człowiek, za którym skoczysz w przepaść, bo on zawsze skacze za Tobą w ogień. To taki człowiek, którego kochasz z wzajemnością, z którym spędzasz życie wykorzystując każdą daną wam chwilę. Człowiek, którego ciągle Ci mało, mimo że spędzacie całe dnie i noce razem. To taki Twój człowiek, na zawsze. ____ rzaba
|
|
|
|
Koniec kwietnia 2022r. Czas zweryfikował wiele. Prawdziwi przyjaciel zostali. To najważniejsze. Kocham was. Minęło 5 lat. Ludzie, którzy powinni być blisko są dalej, niż kiedykolwiek pomyślałam, że mogą być. Całkowicie poza moim zasięgiem. Gdzieś w świecie, w strefie dla mnie niedostępnej. Niezainteresowani. __ rzaba
|
|
 |
|
Cześć Moblostworki - robię małą aktualizację 2022 i chętnie dowiem się kto powrócił ❤️
|
|
 |
|
Czemu jak ten śniegu puch, to wraca znów? Czemu po tej stronie rzęs tęsknię ciut? [ Sanah ]
|
|
 |
|
Hej Ty, Jezu. Na kolana upadłam i zastanawiam się, czy czujesz jak ciężkie opieram na nich ciało. Wypełnione głodem, pustką, biernością, czymkolwiek… tak, cokolwiek we mnie znajdziesz. I jak mnie nazwiesz? Człowiekiem, istotą, czy pustym naczyniem? Co się we mnie wlewa, co ze mnie wylewa? Ile w tym żółci, piany i wody słonej? Jak mam wierzyć, że iskrę jakąś widzisz w mych błądzących oczach? Ej, Jezusie! Znowu rzygam. Zwymiotowałem życie i jem je od nowa jak posiłek najlepszy. Karmię się syfem, Tobie się kłaniam, a niebo na głowę mi spada. O bogowie, raj na ziemi. /just_love.
|
|
|
|
Leczysz mnie spojrzeniem, ono mówi mi, że wyleczyłam Ciebie. /just_love.
|
|
|
|
Pięknie Ci wierzyć, pasować Tobie też. Wiem, że w Tobie znalazłam własny kres, więc zatracam się. Przyjemnie. /just_love.
|
|
|
|
Ile wyć można, ile krzyczeć jeszcze? Co Bogu wypomnieć?! Na tę myśl tylko dreszcze, zimne dreszcze. /just_love.
|
|
|
|
Spoglądam na swoją twarz w naszym wspólnym lustrze, wychodząc z łazienki widzę, ze zasnąłeś na kanapie - sam, nieprzykryty, wygięty, wygodny. Gaszę światło i w naszym łóżku wypłakuję łzy swoje i twoje. Ryczę jak dzieciak, usta zatykam kołdrą. Widziałam, że oczy mam spuchnięte jak stopy po dobrym weselu, ale nie zasnę. To też wiem. Czekam więc aż drzwi się poruszą, aż wpuścisz kota, aż obok będziesz. I choć nie wykonasz najmniejszego ruchu ja będę spokojniejsza. Płakać będę spokojniej. Obiecuję, nie usłyszysz. /just_love.
|
|
|
|
Ty... Tak jak stałeś się moim przyjacielem, tak w moment jesteś znakiem zapytania. Dziurą w niebie, bezpowrotnym pytaniem i po północy krzykiem. Trzeba nam żyć...Jak gdyby czas nie miał szans i zdań. Zostawiłeś, człowieku mój, popiół i ciemniejące niebo wokół, strach. I nie widać naszych kroków wydeptanych wśród wysokich traw. Był sobie świat... O niego Ty i ja rozbiliśmy twarz. /just_love.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
