 |
|
to zimny świat, jedynie łzy tu parzą, na policzkach ciekły azot, człowieka to wewnętrznie niszczy
|
|
|
|
pierdol to biegnij, nie oglądaj się
|
|
|
|
mgła już opadła, wszyscy zawiedli, rozczarowanie to chleb powszedni, nie są możliwe już happy endy
|
|
|
|
życie to nie spektakl, nie ma próby generalnej
|
|
|
|
tu gdzie smutek, radość, ból, ukojenie, przychodzą jedno po drugim, przeznaczenie
|
|
|
|
tu gdzie wierność, zdrada, miłość, nienawiść, wciąż idą w parach, jedna drugą chce zabić
|
|
|
|
zasypia sama z własnymi myślami, płacz goi rany, ból przez ludzi, których kochamy
|
|
|
|
to coś czego nie można wyrazić łzami
|
|
|
|
na samą myśl o tym serce prawie jej pękło, zostały zdjęcia, które na chwile zatrzymały przeszłość
|
|
|
|
smutna, opiera czoło o okno w czarną noc, bez gwiazd, fale morza uderzają o falochron
|
|
|
|
otula zmarznięte ciało grubym kocem, w rękach gorąca herbata najlepsza na chłodne noce
|
|
|
|
obiecuje zapomnisz o mnie do jutra
|
|
|
|
Dodaj komentarz
