 |
|
dziękuję wszystkim ludziom, że doprowadzili moje życie do jednej wielkiej nerwicy lękowej.
|
|
 |
 |
Wiesz, jestem w takim momencie, że nie żałuję. Gdybym nie spróbowała z Tobą, nadal myślałabym, że czekałaby na nas cudowna, wspólna przyszłość. Patrzyłabym na Ciebie sercem, a nie rozumem, czyli właściwie byłbyś bez wad. Nie sparzyłabym się na Tobie tak mocno, więc nadal nie umiałabym trzymać tego zdrowego dystansu. Nie mogę żałować tego co było, bo choć gorzka, to nadal lekcja, prawda? Sam pokazałeś mi, że nie mamy żadnej wspólnej przyszłości, dzięki czemu mogę iść do przodu bez uczucia, że mogłam coś zrobić, ale machnęłam na to ręką. Miałam, straciłam, zdarza się. Właściwie otworzyłeś mi drzwi do tego szczęścia, którego Ty nie mogłeś dać./esperer
|
|
|
|
wyluzuj świat różu spotyka szary melanż.
|
|
|
|
mamy 9 żyć, to ostatnie jest najlepsze i chcę ciebie w nim.
|
|
|
|
jeżeli już o coś zabiegasz, idź na całego, w przeciwnym razie nawet nie zaczynaj. ~ bukowski
|
|
|
|
świat pełen jest szczegółów, od których zaczynają się historie. ~stasiuk
|
|
|
|
oto jestem. pozmieniało się, strasznie. nawet nie wiem od czego zacząć w tym momencie. mogę napisać, że moje serce zostało zranione tysiąc razy i tysiąc razy wracało do formy, ale to już dla mnie norma. mogę nawet przyznać, że aktualnie nie posiadam jakichkolwiek uczuć i w sumie nikogo nie kocham, dobrze mi z tym, polecam każdemu złamanemu serduszku ogarnąć się bo serio przed nami najlepsze, a ja to czuję w kościach dosłownie! napiszę też, że zrozumiałam coś o wiele za późno i napiszę, że mam ogromnego kaca, a siedzę na internecie i grzebię po stronkach tylko po to by nie iść do spać i nie marnować dnia. ah.. i jeszcze coś, tak bardzo chcę już lato.
|
|
 |
|
` Najgorsze jest przeczucie, kiedy wiesz, że się nie uda, a mimo wszystko z dnia na dzień bardziej go kochasz. `
|
|
|
|
wesołych świąt robaczki! ;* żebyście w tym ciągłym biegu znaleźli chwilę dla siebie.
|
|
|
|
Tak dziwnie smakuje ta nienawiść względem Niego. Chociaż nie ma go już od ponad trzech lat w moim życiu, to wciąż czuję, że gdyby wrócił, gdyby się do mnie odezwał cały mój dotychczasowy świat ległby w gruzach. Był dla mnie kimś kogo nie można było nigdy zastąpić i chyba nigdy nie będzie można. Był takim moim oczkiem w głowie, cząstką szczęścia, miłości. Był dla mnie przyjacielem, bratem. Zawsze zabierał mnie w nietypowe miejsca i mówił, że tylko mi je pokazuje. Mówił i mu wierzyłam, bo nie chciałam sprawdzać, na ile prawdziwe są słowa płynące z Jego ust. I choć dzisiaj patrzę na dawne życie z dystansem, to nadal czuję w sercu pustkę, której nikt nie jest w stanie wypełnić. Nadal po moim wnętrzu rozlewa się smutek oraz ból rozpaczy, której nie jestem w stanie odsunąć od siebie. Może to zbyt silne uczucie było, a może tylko przywiązanie?/remember_
|
|
|
|
Dodaj komentarz
