 |
|
Współczucie to można wypracować,
jak każde uczucie tylko trzeba nad sobą zacząć pracować,
czasem jestem obojętny, mimo, że staram się współczuć
|
|
|
|
Dobrze wiem, kto łzy uroni, uroni ten kto mnie chroni,
ten kto jest przy mnie z własnej woli,
czasem ten, kto murem stoi, ściąga Cię w dół powoli,
z bólem to przyznasz, bo tak jest i to boli.
|
|
|
|
A puenta kurwa jest taka, śpieszmy się kochać,
po śmierci możesz zapłakać, błędów żałować.
Ludzie przychodzą, odchodzą, wciąż umierają, się rodzą,
Ty zostań sobą, pierdol co o Tobie sądzą brat.
|
|
|
|
Po policzku spływa łza słona, bóle, cierpieniem skażona,
popierdolona rzeczywistość Cię przygniata.
|
|
|
|
Jestem ciekaw kto zapłacze po mej śmierci,
być może Ty, jeśli ja odejdę pierwszy,
dopóki żyje nic nie jestem stanie stwierdzić,
i żyje pełnią życia, pełnią życia żyje, wierz mi.
|
|
|
|
Pierdole konflikt, podbij, usiądź, w oczy spójrz mi,
jest jeszcze szansa, wiem, że nie chciałbyś się spóźnić.
Umiem przebaczać, choć zawiodłeś mnie i jest mi,
przykro to nadal ziomuś tęsknie, kurwa, wierz mi.
|
|
|
|
Przymykam oko na frustracje, twoje nerwy,
już czas ochłonąć, tej przyjaźni zawsze wierny.
To są te chwile, agresja, zaciskasz zęby,
wiesz jestem ciekaw czy zapłaczesz po mej śmierci.
|
|
|
|
Czasem tak bywa, nie chcesz gadać, nie masz chęci,
czymś zawiniłem, wkurwiłem Cię, wiem, że cierpisz.
Tyle za nami, przed nami, ta cisza męczy,
wiesz jestem ciekaw czy zapłaczesz po mej śmierci.
|
|
 |
|
Powiedziałam, że nie będę czekać - czekałam, bo czasami chce się do człowieka - ja chciałam...
– Agnieszka Osiecka - Mówiłam żartem
|
|
|
|
Bo zaufanie raz w oczach się traci, więcej nie powraca to moja zasada.
Więc patrz sercem i mądrze wybieraj, nie patrz na blask to nie żaden teatr.
Więc powiem tylko raz, na to czas, zaufanie to rzecz święta, na zawsze zapamiętaj.
|
|
|
|
"Na początku będzie bolało. Będzie Cię parzyć. Będą koszmary. Będzie tęsknota. Będzie złość. Będą łzy. Pozwól sobie na to. Zadbaj o siebie. Nie ponaglaj. Nie poganiaj czasu. Obiecuję, że któregoś dnia otworzysz oczy i uświadomisz sobie, że zasługujesz na więcej. Uzmysłowisz sobie, że to nie miłość. Przestaniesz go idealizować. Postawisz na siebie. Przypomnisz sobie jakie masz marzenia. Dasz sobie szansę na życie. I on nagle zniknie. Może nie od razu, może nie tego samego dnia, ale będzie się zacierał. Będzie wygasał. I stanie się cud. Odzyskasz miłość do samej siebie."
— N. Belcik
|
|
|
|
“ Ja lubię literaturę, bo dla mnie jest tam więcej życia niż w moim własnym. ”
— Witkiewicz, Nienasycenie
|
|
|
|
Dodaj komentarz
