 |
|
peron. zakurzałe chodniki prowadzące do schodów. osrane latarnie i stare gołębie nad nimi. chłodny wiatr, który roznosi smród dworca po okolicy. dźwięk w głośnikach. jedyne co da się usłyszeć to szum maszyn stojących na torze. brudne plastikowe krzesełka. obijający się o dach deszcz. a między spieszącymi się na pociągi pasażerami siedzi ona. wpatrzona w dal słucha muzyki. słuchawki w uszach, papieros w ręku, na nogach stare trampki. obok niej stoi gitara lekko opierając się o zniszczone ściany budynku. to jej miasto i w nim jest jej dom. to jej życie. jakie by nie było. /katajiina
|
|
|
|
Jestem niska, mam niedowagę, chodzę w szpilkach i pluje po chodnikach, nie znoszę się za to, ale mój ostatni facet miał zajawkę na rap, chodzę do szkoły z 2 gietami w torebce, od jakiegoś czasu mam przyjaciela geja, który musi słuchać o moich ex, lubię tabletki, nie lubię facetów, ale dziewczyn nie lubię jeszcze bardziej, widziałam kiedyś miłość, ale spierdoliła mi za granicę, właściwie to jestem nijaka, jestem zlepkiem cech które gdzieś tam, kiedyś, coś w mojej głowie uznało za odpowiednie, niczego nie ogarniam i w niczym się nie staram. Odejdź, zanim poznasz mnie tak naprawdę. /niecalkiemludzka
|
|
|
|
piszesz na FB, na widocznej wszystkim tablicy, że nienawidzisz takich suk jak ona, że masz dość takiego traktowania i że jeszcze się jej odwdzięczysz, a kiedy pytam "co się stało?" nazywasz mnie wścibską wieśniarą i pytasz co mnie to interesuje. rozumiem, że możesz mieć gorszy dzień, ale skoro mam się tym nie interesować to po co piszesz o tym na tablicy? /katajiina
|
|
|
|
a kiedy odjeżdżał popsikał swoimi boskimi perfumami jedną z moich przytulanek żebym czuła jego zapach jak nie będzie go obok. i nawet nie zdawał sobie sprawy, że wybrał akurat moją ulubioną, akurat tę, którą w dzieciństwie nazwałam Lucky. /katajiina
|
|
|
|
spacerując po całkiem obcym mieście, bywając w miejscach, w których nigdy dotąd nie była, oglądając wystawy nieznanych sklepów nie bała się ani nie czuła niepewności. myślała tylko o tym, że teraz to ich miasto i że teraz będzie już tylko lepiej. w końcu po to była ta cała przeprowadzka. /katajiina
|
|
 |
|
A teraz.? Teraz mijamy się z wzrokiem wbitym w jasną, zimną podłogę na szkolnym korytarzu, by tylko nie spojrzeć sobie w oczy tak jak dawniej. Tak jakby to było coś złego, coś przez co moglibyśmy zginąć.. / youstee
|
|
|
|
patrząc w okno, wpatrując się w ciemność, wsłuchując w ciszę i bicie własnego serca uświadamiam sobie, że jesteś gdzieś tam - po drugiej stronie nocy i wiesz co? tęsknie jeszcze bardziej /katajiina
|
|
|
|
zgubiła gdzieś po drodze samą siebie. tak naprawdę to do końca nie wie kim / czym jest. zatraciła się sama w sobie. ukrywa nie tylko to czego nie jest, ale i to, czego jest pewna. nie chce sobie na to pozwolić. boi się tego... tego wszystkiego... /katajiina
|
|
|
|
i powiadają "znajdź czas tylko dla siebie". więc ok. znalazła. no i co z tego wyszło? sporo naprawdę ciekawych rzeczy. chociaż przemyślenie wszystkiego kosztowało trochę sił... /katajiina
|
|
|
|
a ona? ona uparcie wierzy w trampolinę. wierzy, że znów się odbije, że znów będzie jak kiedyś... /katajiina
|
|
|
|
Dodaj komentarz
