 |
|
Kiedy byłam mała, obiecałam mamie, że nigdy się nie zakocham w chłopaku. Teraz żałuję, że to spełniłam. Dlaczego? Bo nie mam nikogo.
|
|
|
|
- W moim domu czuję się jak w więzieniu... Nie da się z niego wyjść ani zaprosić nikogo...Żyję w nim zupełnie sama... Czasem wydaje mi się tak brzydki i odpychający...Wiem że to ja powinnam o niego dbać, ale są chwile kiedy po prostu nie mam siły...Wiem też że niestety inni oceniają mnie po jego wyglądzie... Może i nie jest to wielki, piękny zamek, tylko mała chatka, ale przyzwyczaiłam się do niego i coraz częściej myślę że go polubiłam...
|
|
|
|
Nie masz się do kogo uśmiechnąć? Patrz jak się złożyło. Też jestem sama, nie mam zupełnie nikogo. Moi bliscy dawno już zapomnieli, że istnieję. A ja żyję. Jestem, oddycham. Dopiero kiedy umrę. Dotrze do nich jaki skarb stracili. Wtedy już będzie za późno.
|
|
|
|
I gdy się tak zastanowię, to nie mam nikogo u swego boku ...
Jedynego przyjaciela, osoby z rodziny. Czuję się jak bezdomna ...
|
|
|
|
Już nawet nie wiem, czy warto starać się za wszelką cenę. Nie można nikogo zmusić do miłości... Na pewno nie kogoś, kogo tak bardzo się zraniło...
|
|
|
|
Nienawidzę tego uczucia, że nie mam nikogo przy sobie. Wszystko się pozmieniało, nawet nie zauważyłam kiedy. Nie miałam szansy się przed tym obronić... cholerna ja. Chcę czego innego, innego otoczenia, innych ludzi, innego miasta. Dlaczego doprowadzacie mnie do takich myśli...?
|
|
|
|
Ktoś kiedyś powiedział mi , że warto żyć dla bliskich . Problem w tym , że nie mam nikogo kto nie chciał by mnie zabić.
|
|
|
|
Czasami mam wrażenie, że jeśli ktoś potrzebuje wysłuchania zawsze jestem po ręką, jeżeli ja potrzebuję się wygadać, nie ma nikogo...
|
|
|
|
Nienawidzę siebie, ale nie mam nikogo innego.
Nie będę płakać, wszystko będzie dobrze, wezmę ostatni oddech
I wypuszczę go, aż nie zostanie już nic.
|
|
|
|
Ciągle narzekasz, że się kłócisz z partnerem, że nie przyszedł na czas, że przyniósł nie te kwiaty, że rozmawiał z inną. Cholernie ci tego zazdroszczę. Dlaczego? To proste. Ja po prostu nie mam z kim się kłócić, zwracać uwagi, że przyniósł nie takie kwiaty jakie lubię czy też nie przyszedł na czas. Ja nie mam nikogo, przez kogo mogłabym płakać i podnosić sobie ciśnienie. Ciesz się, że masz kogoś takiego i pamiętaj, że zawsze możesz stracić miłość swojego życia.
|
|
|
|
Wychodzę, ubieram się w uśmiech, ślady po łzach chowam pod makijażem… nie chcę dzielić się z innymi moim smutkiem, wolę dawać radość…
Aż nagle przychodzi dzień w którym mam ochotę się komuś wyżalić, wypłakać…
Wychodzę… nie ma nikogo...
|
|
|
|
Ogólnie to mam problem, ale nie mam z kim o tym porozmawiać.
Albo inaczej - nie ma nikogo kogo by to interesowało.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
