 |
|
kolejna noc w której nie ma Cię obok.
|
|
 |
 |
Czy boisz się dnia gdy zadzwonisz do mnie,a ja nie dobiorę,nie usłyszysz mojego głosu,będzie zwyczajny sygnał,który skończy się po kilku sekundach zostawiając Cię z lękiem o mnie?Czy boisz się,że pukając do moich drzwi nikt Ci nie otworzy,a jedynie wiatr piszczący w pustych pomieszczeniach odwoła Cię z powrotem?Czy boisz się,że nie znajdziesz mnie w miejscach,które lubiliśmy nazywać swoimi?Czy boisz się,że noce staną się beze mnie bardziej samotne,a Ty najzwyczajniej w świecie przestaniesz sobie radzić?Czy boisz się zamknąć oczy by nie zobaczyć mojej zapłakanej twarzy,krwistych od ran warg,zaciśniętych pięści bijących o ścianę?Czy boisz się,że usłyszysz mój krzyk rozrywający gardło pragnący Ciebie obok?Czy boisz się,że za sekundę odwołam swoje słowa wrzaskiem jak bardzo mnie zraniłeś i nie wspomnę o miłości do Ciebie?Czy boisz się,że usłyszysz po drugiej stronie obcy głos mówiący,że mnie już nie ma?Czy boisz się momentu gdy uświadomisz sobie,że przestałam czekać?Boisz się?Boisz?
|
|
 |
|
Była sobie dziewczyna i chłopak. zwyczajne dwie osoby, które po czasie zostały parą, z której ludzie chcieli brać przykład. wiesz, były spotkania, pocałunki, wychodzenie nocą z domu, miłość, wierność, czułość, radość, szczęście, przytulanie, łzy też były, ból, cierpienie, zazdrość w oczach innych, kłótnie bo wiadomo, nie zawsze było idealnie. ale zawsze wychodzili z tego zwycięsko, wiecie, taka prawdziwa miłość, która przetrwa wszystko. potem? potem wszystko się posypało, nie wiadomo skąd, jak, kiedy i czemu. chłopak zaczął mieć wyjebane i z czasem zerwał, po prostu, po tylu wielu pięknych chwilach, pomimo tego że tak bardzo ją podobno kochał i tak bardzo mu podobno zależało. tydzień później pokochał inną, a dwa tygodnie później kolejną. i tak sobie kochał kolejne laski mając przy tym wielką frajdę, a dziewczyna? załamała się psychicznie. co tu dużo mówić, zniszczył ją, dupek. / charakterystycznie
|
|
|
|
Boli kiedy osoby, które się kochają nie mogą być ze sobą.
|
|
|
|
|
I tak płynę przez ocean wspomnień, i płynę i marzę, i boję się uśmiechnąć, bo nie chcę, żeby ktoś zauważył. Jestem dnem, na które nie chce opaść nawet wrak. Wszystko się przede mną wzbrania, nawet ja sama jestem świadoma swojej obrzydliwości. Nienawidzę, kiedy patrzę w lustro i za każdym razem widzę to samo. Widzę dziewczynę, która nie spełniła swoich marzeń, choć były tak banalne, dziewczynę, która tak pragnęła żyć, a zatraciła się w sobie, dziewczyna, która chciała choć przez chwilę być szczęśliwa, a ściągnęła na siebie pasmo złych dni. Jestem inna niż wszyscy, sama siebie niszczę ze świadomością. Może powinnam coś zmienić, może powinnam zamknąć rozdziały w życiu, które sprowadziły mnie na taką drogę, może... może... może... Gdybanie sprawia, że popadam w to dno coraz bardziej. Wyciągam rękę nad powierzchnię wody, ale nikt nie rzuca koła. Wszyscy pogodzili się już z tym tak samo jak ja. Umarłam w sobie. To takie poetyckie,a zarazem płytkie.Boże daj choć jeden dzień inny niż wszystkie
|
|
|
|
|
Może i masz dowód w portfelu, wskazówka na liczniku lat wciąż drga w górę. Może nie zasiadasz już przed telewizorem w ciepłych kapciach, kolorowej koszulce, a w ręku nie ściskasz słoika z nutellą. Może nie chodzisz już na plac zabaw, a u lekarza nie dostajesz naklejki 'dzielny pacjent', ale gdzieś w głębi serca, jeszcze jesteś dzieckiem, tęskniącym za wtuleniem się w ramiona rodziców, gdy tak bardzo Ci źle. / aniusssia
|
|
|
|
Nadal go kochasz, prawda? ktoś zapytał. nagle pomyśłam o nim, tym który tak mnie skrzywdził. zawsze mnie wspierał kiedy tego potrzebowałam i wystarczył jeden telefon, by przyjechał i posiedział ze mną, kiedy tego pragnęłam. był ze mną zawsze. zawsze! cholera zawsze. przytulał kiedy było mi zimno i całował, kiedy potrzebowałam bliskości. opowiadał o tym co wydarzyło się w jego życiu, bo dobrze wiedział, że uwielbiałam go słuchać. chodził ze mną na zakupy, pomimo że tego nie cierpiał a ja w zamian oglądałam z nim i jego kolegami mecze, do których bardzo się wciągnęłam. nocą najczęściej jeździliśmy po mieście, licznik się zamykał a on kierował auto tak, jakby robił to od zawsze, pomimo prędkości - nie bałam się. a potem odszedł z inną osobą, o mnie zapominając. przykre. oddałam mu całą siebie i zostałam z niczym. sama. samiusieńka. i po tym wszystkim co mi zrobił, nadal go kocham i nie przestanę. nie zapomnę o nim, nie dam rady, bo o pierwszej miłości się nie zapomina./ charakterystycznie
|
|
|
|
cieszę się, że teraz mogłam opowiedzieć mu wszystko co męczyło mnie od tylu miesięcy. mogłam wykrzyczeć jak bardzo zabolało mnie każde jego słowo kiedy nad sobą nie panował, jak czułam się kiedy byłam dla niego tylko osobą na chwilę. nie miałam żadnych pohamowań, mówiłam wszystko bo w końcu chciał znać powody końca tej znajomości, prawda? chyba sam był w szoku kiedy wypomniałam mu wszystkie sytuacje jak i tą, żebym nie wtrącała się w jego życie. łzy lały się po policzkach i nie było widać końca, ból rozrywał mnie na wszystkie strony a serce szybciej biło. przykro mi, że nie daliśmy rady i skończyliśmy w taki sposób ale jestem z siebie zadowolona, że z Ciebie - osoby przesiąkniętej egoizmem, obojętnością dla innych ludzi wydusiłam słowo "Przepraszam" bo jak mówiłeś, nie było stać Cię wtedy na nic innego. już nie będę przy Tobie w każdej chwili,nie będę pytać co w szkole i nawoływać Cię do nauki. dziś każde z nas ma swoje życie, chyba tego właśnie chciałeś nie?
|
|
|
|
nie pasowaliśmy do siebie. już z daleka było można zobaczyć różnice w naszych osobach. ja żyłam chwilą, wszystko robiłam pochopnie, nie myślałam nad konsekwencjami i często nie liczyłam się ze zdaniem innych osób, zawsze wierzyłam w to, że po chmurach wychodzi słońce i w końcu będzie dobrze, prędzej czy później. on? dobrze wychowany chłopak, mający pasję od wielu lat, zbierał wszystkie plusy i minusy zanim coś postanowił, trzymał się z daleka od fałszywych przyjaźni, alko i papierosów. mimo wszystko razem byliśmy jednością, dopełnialiśmy się jak w najlepszych filmie o miłości. kiedy ja popełniałam błędy - on doradzał mi, kiedy on zastanawiał się nad sensem życia - chwytałam go za rękę, przebiegając po ulicy pełnej szybkich samochodów a później siedząc nad jeziorem przy blasku słońca w jego tafli, pokazywałam jak piękne jest życie. i to pewnie dlatego dziś oboje czujemy się jakby ktoś oderwał jakiś kawałek z nas, po części tworzyliśmy jedną osobę.
|
|
|
|
Zawsze brzydziłam się zdrady, już od małego pamiętam jak wyzywałam chłopaków z bajek, którzy opuszczali swoje księżniczki by spotkać się z inną dziewczyną. Nie potrafiłam pojąć jak można złamać wszelkie obietnice i zawieść zaufanie osoby, którą Cię kocha. Tak samo nigdy nie wyobrażałam sobie wybaczenia tego grzechu. Już wiesz dlaczego się rozstaliśmy?
|
|
|
|
|
[1] Starałam się być dla Ciebie doskonała, chciałam abyś ze szczęścia ogłosił całemu światu co masz przy sobie. Chciałam być idealna, żebyś mógł chwalić się kolegom że wcale Cię nie kontroluje i przede wszystkim UFAM! Chciałam być wyrozumiała - puszczać Cię na imprezy z kolegami i wcale z Tobą nie iść, gdybyś tego nie chciał. Chciałam Cię kochać i na każdym kroku to okazywać, chciałam żebyś mnie całował na środku drogi, łapał za rękę w drodze do szkoły, przytulał gdy oglądalibyśmy horror w moim pokoju, pocieszał gdy stałoby się coś złego, scałowywał moje łzy z policzków gdy będę miała huśtawki nastrojów. /agathe96
|
|
|
|
Dodaj komentarz
