 |
|
Chciała komuś o Nim opowiedzieć. o tym jaki jest cudowny, jak się nią wspaniale opiekuje, jak jej przy Nim dobrze.. tak bardzo chciała, ale przecież dopiero niedawno Go odzyskała. wiedziała, że każda, która pozna Go lepiej zakocha się w Nim.. nie mogła ryzykować. nie mogła znów go stracić.
|
|
|
|
` jejku, ciesz się, że w ogóle napisał. zapomnij o czasach jak dostawiałaś wiadomości typu 'tęsknię..' lub tym podobne pierdoły. no zapomnij. pogódź się z tym, że teraz najmilszą rzeczą jaką napisze będzie 'siema'. tak to już jest. trudno uwierzyć, że kiedyś podobnież byłaś dla Niego wszystkim, a obecnie.. nikim? w sumie, napisał. więc nie, nie jesteś nikim.
|
|
|
|
- nie liczę się już dla Ciebie? w ogóle mnie nie zauważasz? nic, a nic? - jesteś dla mnie jak powietrze.. - wiedziałam! - co? - że nie możesz beze mnie żyć.
|
|
|
|
- Wiesz jak rozpoznać nieszczęśliwie zakochaną? Na telefonie ma ustawiony na niego inny dzwonek - innych nie musi odbierać, - za godzinę - w przypływ furii - usuwa jego numer, każde zdjęcie i wrzeszczy nieznośnym szeptem, że ma go w dupie. Jego i całą tą zasraną miłość. Potem wszystko wpisuje od nowa, przecież zna te numery na pamięć, a zdjęcia są w koszu - łatwo je przywrócić. Nie ma na nic ochoty. Jest bezwładna, on odbiera każdy element jej tożsamości. Staje się zwykłą szarą myszką, chociaż przy ludziach tak doskonale udaje. Wiesz o kim mówię, kochanie? - Mówisz o mnie.
|
|
|
|
' kiedyś o mnie zapomnisz. tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa, albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. zapomnisz jaki ból był wymieszany z pierwiastkami szczęścia i jak przyśpieszał oddech. zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli. wszystko uleci z ciebie jak życie z człowieka przejechanego przez ciężarówkę. i okaże się, ze scenarzysta, który to wszystko poskładał w swej malej główce, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku. ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię. oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś lepszemu. szczęście wypełni cię po brzegi, od paznokci u stop do końcówek rzęs. życzę ci tego, wiesz. i będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka. ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile. jak nasza samotność we dwójkę, jak nasze bycie razem ale osobno.
|
|
|
|
-o czym myślisz? -o śmierci... -co ?! Mała ! dlaczego ? -bo każdy rani a nikt nie pomaga... -nie wszyscy, przecież ja Cię nie ranię... -mylisz się..ty ranisz mnie najbardziej.. -ja? dlaczego? -kiedy widzę cię z nią czuję potworny ból.. -przepraszam.. nie wiedziałem.. -to nie wystarczy...
|
|
|
|
` przytulił ją . poczuła się bezpiecznie i to ją zabijało , bo wiedziała , że nie może mu zaufać , że nigdy nie będą razem.
|
|
|
|
Czasem po prostu chciałabym się do Ciebie przytulić, bez żadnego konkretnego powodu.. Pójść do parku, gdzie w promieniach słońca mienią się różnymi kolorami jesienne liście.. Usiąść pod drzewem, patrzeć w niebo.. Powiedzieć coś, cokolwiek.. bo wiem, że mogę rozmawiać z Tobą o wszystkim.. Spojrzeć w Twe oczy.. gładzić dłoń.. dotykać Twej twarzy.. ust.. pocałować.. Poczuć się jak mała dziewczynka, bezbronna dziewczynka.. bezpieczna w Twych ramionach.. Chciałabym zapomnieć o tym, co było.. żyć chwilą obecną.. Pragnę usnąć wtulona w Ciebie.. obudzić się kiedyś słysząc z Twych ust moje imię.. Czuć, że jestem Ci potrzebna.. wiedzieć, że jestem jedyną... Chcę się z Tobą drażnić.. pokłócić.. tylko po to, by później się czule pogodzić.. I tęsknić wiedząc, że i Ty tęsknisz.
|
|
|
|
To będzie ktoś, kto poda mi kredki kiedy będę miała ołówek. Zrobi naleśniki z uśmieszkiem z dżemu. Nie będzie pytał, bo będzie wiedział. Sprawi, że wiatr będzie miał zapach bryzy. Przejdzie ze mną na czerwonym świetle. Pojawi sie nagle. Założy dwie inne skarpetki i tego nie zauważy. Powie mi w ostatniej chwili: 'Uważaj! Kałuża'. Nadąży za mną do tramwaju. Odpowie równo ze mną na zadane pytanie. A co najważniejsze będzie mnie kochał .
|
|
|
|
- miałam takie chwile, gdy cały świat się jebał , i nie zawsze byli przy mnie Ci, których w takich chwilach najbardziej było mi potrzeba .
|
|
|
|
`w zyciu tak mało mamy chwil, na miłośc `
|
|
|
|
-Puk, puk. -Kto tam? -To ja, Tęsknota. - Dlaczego znów do mnie przyszłaś? -Ja zawsze z Tobą będę. -Dlaczego? -Bo wiem, że Go Kochasz. -Masz rację.. Kocham. -Ale nie mogłabyś zniknąć? -Wiesz dobrze, że nie. -A Ty wiesz, że zawsze mam Nadzieję. -Masz ją dzięki mnie. - Ale dzięki Tobie jest też Smutek. -Nie, to nie jest Smutek. -W Twoim przypadku nie jestem Smutkiem. Dla Ciebie jestem pewnym fundamentem. -Co masz na myśli? -Spójrz, gdybym nie przyszła Ty nie czułbyś tego co czujesz.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
