 |
|
i mimo wszystko cieszę się na nowy rok. cieszy mnie myśl, że codziennie rano będę witana przez 28 uśmiechów, ciepłe uściski i najmilsze słowa. znów będę mogła na nich liczyć. opierdolą mnie, gdy coś odwalę. pocieszą, gdy cała roztrzęsiona nie będę mogła powstrzymać płaczu. nie pozwolą abym chodziła smutna. znów będziemy nakręcać głupie filmiki, robić zdjęcia w każdej chwili, denerwować nauczycieli do granic możliwości, niszczyć klasy podczas przerw. wiem, że gdy przyjdę rano zapłakana przytulą mnie, pytając kto jest temu winien. ponowne branie kofeiny, wciąganie kredy, jedzenie chińszczyzny na chemii, noszenie siatek jako bluzek, odbijanie piłek przez całym korytarz, ciągłe wychodzenie z klasy, nieumiejętne granie w siatkówkę, picie Redds'a w toalecie, obgadywanie dziewczyn z drugiej klasy, kłótnie, bijatyki, mnóstwo chwil śmiechu od łez, robienie telefonu z cegły, granie na gitarze i śpiewanie w czasie geografii i wiele innych wspaniałych rzeczy. i jak tu ich nie kochać?
|
|
|
|
potrzebuję czegoś więcej niż obietnic, że będzie dobrze.
|
|
|
|
to dzieje się tak nagle. idę ulicą, rozmawiam z kimś, śmieję się, gotuję, słucham muzyki, czytam książkę, robię zakupy, jadę samochodem, przebieram się, gram, maluję paznokcie, tuszuję rzęsy, oglądam film, biorę leki, przeglądam teksty, szukam czegoś, biorę prysznic, pakuję torbę, myję podłogę, odpisuję na wiadomość, kładę się do łóżka. i nagle pojawia się jakieś wspomnienie. momentalnie rozpierdala mi cały system i nie jestem w stanie się temu oprzeć. po uśmiechu przygryzam wargę najmocniej jak potrafię, by nie pozwolić na płacz. obwiniam się. szarpię swoje ciało. krzyczę. klnę. zamykam oczy. nienawidzę go. i po chwili wszystko wraca do normy.
|
|
|
|
z czasem zaczynasz wierzyć w każdą opinię na swój temat.
|
|
|
|
najpierw rezygnujesz z drobiazgów, potem z większych rzeczy, a w końcu z wszystkiego. śmiejesz się coraz ciszej, aż wreszcie zupełnie przestajesz się śmiać. Twój uśmiech przygasa, aż staje się tylko imitacją radości, czymś nakładanym jak makijaż.
|
|
|
|
"Jeszcze w uszach wybrzmiewają ostatnie dźwięki, a ja z zaciśniętymi pięściami na oparciach fotela walczę ze sobą, by nie otworzyć oczu i pozwolić tym wszystkim emocjom we mnie znaleźć swoje miejsce. Teksty znane przecież od lat. Muzycznie wbiło mnie w fotel. Nie mogę się otrząsnąć. Roguc, co Ty ze mną robisz, człowieku..."
|
|
|
|
z każdym dniem narasta we mnie niepokój. nie wiem co będzie. nie wiem jak zareaguję. już nie będzie tak samo. wbiegając do szafek nie przywita mnie jego uśmiech, ściskając nie uniesie mnie aby z samego rana rozzłościć. nie będzie mi przeszkadzał w nauce. przed sprawdzianem nie będę mogła wtulić się w jego ramiona, słuchając jak szepcze że dam radę. idąc po korytarzu nie będę łaskotana, nie będę miała zakrywanych oczu, nie zostanę nagle przytulona. nie odprowadzi mnie do domu by był pewnym, że bezpiecznie doszłam. nie będziemy się żegnać przez co najmniej pół godziny. wszystko się zmieni. boję się, że zbyt trudno będzie się do tego przyzwyczaić.
|
|
|
|
-żaden facet nie jest wart, aby przez niego płakać, mała. wytrzyj łzy i udowodnij mu jak wiele stracił.
|
|
|
|
i przyrzeknij, że zostaniesz
|
|
|
|
Nie wiedząc czy jesteśmy martwi czy żywi.
Niektóre rzeczy są warte walki za nie,
Niektóre uczucia nigdy nie umierają.
Nie proszę o kolejną szanse.
Ja tylko chcę wiedzieć, dlaczego. / Bullet for my Valentine
|
|
|
|
na prawdę aż tak mnie nienawidzisz? chciałam być lepszą córką. nie wchodzić ci w drogę. mogłaś robić co chciałaś. siedziałam cichutko w pokoju płytko oddychając. a gdy tylko się ruszyłam, chcą zrobić to czego oczekiwałaś, co otrzymałam? powyginane, spuchnięte, palące od bólu palce. nie opiszę uczucia gdy obserwowałam twoją satysfakcję z moich łez. ale to przecież ja jestem najgorsza i wszystkiemu winna.
|
|
|
|
błagam zabierz mnie stąd. gdziekolwiek, błagam
|
|
|
|
Dodaj komentarz
