 |
|
mam dla Ciebie wiele rozpaczy do opowiedzenia. / deliberacja
|
|
|
|
połamano ją za bardzo, żeby ją teraz złożyć, zraniono za bardzo, żeby ją teraz wyleczyć, wykorzystano za bardzo, żeby ją teraz odzyskać. nigdy nie zazna bezpieczeństwa ani normalności. nigdy nie zazna przyjemności, satysfakcji, błogości, klarowności umysłu, spokoju czy jakiejkolwiek namiastki zdrowia psychicznego. nigdy nie zazna zaufania ani miłości. ty biedna chora żałosna pojebko. nigdy tego nie poznasz. przepraszam. / deliberacja
|
|
|
|
Nie oglądam sie za siebie. Oglądanie sie za siebie za bardzo boli, wiec po prostu idę. / deliberacja
|
|
|
|
Zawsze tak ze mną było. Daj mi coś dobrego a zniszcze to. Kochaj mnie a zniszcze Ciebie. Nigdy nie czułam, żebym na coś w życiu zasłużyła. / deliberacja
|
|
|
|
nie ważne, jak bardzo mnie ranisz, odpuszczenie sobie ciebie boli jeszcze bardziej./ deliberacja
|
|
|
|
Jestem serią przymusów, wyjmowanych prań i poczucia lęku, że natychmiast muszę odpisać na wiadomość. Jestem kompletnie bezwartościowa. / deliberacja
|
|
|
|
zauważyłaś, że gdy jest z Tobą źle, to na ogół nikogo wokół ciebie nie ma? i wtedy masz podwójnie ciężko, bo musisz sama siebie mobilizować. wiara ze strony innych pojawia się dopiero z pierwszymi sukcesami. no trudno, tak to działa. / deliberacja
|
|
|
|
Owszem, mam ciężki charakter. Tłumię w sobie wszystko co leży mi na sercu i czasami nie potrafię wygadać się nawet najlepszej przyjaciółce. Często pyskuje i wybucham agresją, nie potrafię się powstrzymać i przestać. Zbyt często się kłócę, ranię tych na których mi naprawdę zależy i ciągle mówię coś czego nie powinnam. Zbyt często płacze.
|
|
|
|
Upadłam, fakt. Były momenty, kiedy rozpadałam się tysiąc razy i każdego jebanego razu misternie składałam od nowa. Pamiętam rozmyte od łez obrazy, nie pamiętam co pokazywały. Pamiętam, że bolało, że ból był tak wielki, że ledwo mogłam to znieść. Nie wymarzę z głowy tego jak rozpaczliwie machałam rękami,a to tylko sprawiało, że tonęłam szybciej. Byłam na dnie, przecież wiem. Teraz patrzę na moje blizny, na moje poranione ręce i idę do przodu z podniesioną głową, bo nieważne, że przegrałam sto razy, kiedy sto jeden wygrałam./esperer
|
|
|
|
Gdziekolwiek mnie nie uderzysz, trafisz już w jakąś bliznę. Cokolwiek powiesz, na pewno słyszałam to wcześniej. Jeśli przeprosisz, bądź pewien, że wybaczałam już kiedyś. Będziesz chciał mi złamać serce, wiedz, że jest już w kawałkach./esperer
|
|
|
|
Chyba każdy z nas miał taką jedną miłość. Taką miłość, która zatrzymywala świat, która kiedy patrzyłeś na ukochaną osobę to wiedziałeś, że tak wygląda szczęście. Te słynne trzy metry nad niebem były niczym w porównaniu z tym jak się czułaś. To takie braterstwo dusz, takie coś, że rozrywa od środka, masz łzy w oczach, ale spokojnie, to łzy szczęścia. Ściskało Ci żołądek, nerkę, płuco, kurwa, serce, serce też ściskało kiedy on Cię dotykał. A przecież dotykał głębiej, mocniej, intenstywniej, dostawał się pod powłokę skóry i łaskotał Twoją duszą. Kiedy całował to przekazywał smak życia, jakoś tak byłaś nieśmiertelna, nie? Każdy miał taką miłość, która rozpierdalała system, która miała się nie kończyć, która była jak niekończąca się bateria z pokładami radości. Tyle, że wszystko runęło, bo dostaliście tą szansę za wcześnie by móc ją w pełni wykorzystać../esperer
|
|
|
|
Przyznaj, nasze uczucie się zeszmaciły. Straciły na wartości. Nie ma już tego co kiedyś. Będziesz zaprzeczał, mówić, że znaczą tyle samo, ale to gówno prawda. Mamy jakieś górnolotne określenia, wizje idealnego świata. Mówimy o nich dużo, ale przecież tak dawno już ich nie ma, prawda? Zepsuliśmy się, nie ma kurwa nic. Wspominamy jak było pięknie, bo tylko to nam pozostało. Taka ułuda i świadomość, że choć kiedyś tam potrafiliśmy, teraz przesiadujemy na popiołach uśmiechu. Pogrążyliśmy uczucia, nie potrafimy czuć, nie chcemy czuć. Tak łatwiej, wygodniej, mniej boleśnie. Szmacimy miłość, a potem płaczemy, że ona popierdoliła nas./esperer
|
|
|
|
Dodaj komentarz
