 |
|
nie zniosę tylko kropli pustki w oku twoim.
|
|
|
|
to pewne, że później czy prędzej ten świat się zjebie.
im bardziej Ty pierdolisz go, tym bardziej on pierdoli Ciebie.
|
|
|
|
nie muszę mieć problemów w domu, żeby cenić bliskość.
|
|
|
|
tak łatwo zranić nas, jak uczucia zdradzić łatwo.
|
|
|
|
szkoda, że największy wróg siedzi zawsze w tobie samym.
|
|
|
|
łańcuchy konsekwencji ciągniesz u nóg do śmierci.
i różnisz się od reszty, więc jesteś aspołeczny.
|
|
|
|
jest zimno, przełykam ślinę i klękam.
wylewam ból z siebie w tych kalekich piosenkach.
|
|
|
|
pomagam zdychać marzeniom, mam ich resztki na butach.
mój wstyd, zagryzam wargi, czuję smak krwi na ustach.
|
|
|
|
kochałem ją, lecz było za wcześnie by mówić.
później za późno, tutaj mogę to z siebie wyrzucić.
|
|
 |
|
Moje oczy, moja złość, moja miłość, moje łzy
To jest już twoje,
Twoje serce, twoje myśli, twój gniew, twoje płuca
To jest już moje,
|
|
|
|
otwieram bramę w nieznane niczym wybraniec jak sejf. Tam mam schowane sny zapakowane w paczkach po sześć. W bańki mydlane, to nienormalne ale biorę sześć
|
|
|
|
Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem
|
|
|
|
Dodaj komentarz
