 |
|
`imprezki, kolesie i przyjęcia.
nie płacze po nich w chusteczki Velvet,
ale lubi się zakochać od pierwszego dmuchnięcia ;-D
|
|
|
|
`bo najlepiej z rodziną wychodzi się na zdjęciach xdd
|
|
|
|
`Każdy z nas ma w sobie tyle ciemnych spraw i małych kłamstw ...
|
|
|
|
`Wampiry budzą się nocą w nas i przybierają ludzką twarz
i dobrze wiesz, że gorzej jest jak chcą w nas zostać dłuższy czas .
|
|
|
|
`I choć brak mi tchu, brak mi śliny, wypłukuję witaminy, pragnę więcej dopaminy, chcę coś, o czym zapomnimy.
Piję, piję, piję, tańczę!
Lubię to jeśli mnie nie zabije zanim zasnę
;-]
|
|
|
|
`Dziś czuję, że jest we mnie dużo więcej zgody na śmierć niż woli życia...
|
|
|
|
`-Widzę, że masz jakiś poważny problem. -Nie, nie mam. Czuję się czasem nieswojo. -Czujesz się osamotniony. -Nigdy wcześniej czegoś takiego nie odczuwałem. -Nie masz kolegów? -Gdzieś się zapodziali.
|
|
|
|
`Szli ponad światem, wolni od zmory przeszłości, od nieodwracalnych zdarzeń, od męki tęsknoty. Bezgłośnie, w stronę kuszącego światła.
|
|
|
|
`Dotarła do niej śmierć, której nie rozumiała. Niewyobrażalny brak kogoś. Nieodwracalny brak. Jest ktoś, kogo nie ma. Nie ma i nie będzie. Ktoś ze swoją aurą i częścią aury swoich bliskich. Bolesna bezradność.
|
|
|
|
`Wyszła na spacer dokładnie w południe. Jej długie, lniane włosy pogładził lekki podmuch wiatru- jakby głaskał zboże. On czekał naprzeciw niej, na skraju chodnika, nie mogąc zdobyć się na żaden gest czy słowo. Chłonął całą jej postać, jej miękki chód i melodyjny głos. Dwa metry przed nim przystanęła na chwilę i spojrzała na niego najpierw obojętnie, a potem oczy jej rozbłysły tak jak w przeszłości, gdy spotykali się pod jej domem, nad strumieniem. W tych głębokich oczach była wtedy bezgraniczna wiara w niego i w nich, w ich pomyślny czas, w ich ziemską i wieczną nieskończoność. Za to spojrzenie oddałby życie. Ukląkł przed nią automatycznie. Czuł magię jej wzroku tylko przez chwilę. Odwróciła głowę i przeszła obok niego bez słowa.
|
|
|
|
`Chciała go widzieć szczęśliwego. I jeszcze pragnęła, by zobaczył ją, przekonał się, że o nim pamięta, że żałuje, że nie przestała o nim myśleć. Że jest dla niej najważniejszy, że porzuciłaby dla niego cały swój obecny świat, wyrzekłaby się wszystkich i wszystkiego. Czy to było dużo ? A może nie stanie się nic. Spojrzą na siebie obojętnie i się rozejdą. Czy tak nie byłoby lepiej? Może przespałaby wtedy pierwszą od lat całą noc? Może uzyskałaby odrobinę spokoju?
|
|
|
|
`Nie spodziewał się jej spotkać już pierwszego dnia. Dlatego zdecydował się pozostać tu dłużej, jak długo będzie trzeba. Byle tylko ją zobaczyć. Mieć szansę spojrzeć w jej oczy i prosić o przebaczenie. Ubłagać ją. Gotów był na wszystko- nawet umrzeć, gdyby to miało być ceną. Ale takiej ceny nie będzie. Może być jedynie odświeżona gorycz. I rozbudzenie stłumionych uczuć.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
