 |
|
czy to ta chwila , kiedy się we mnie zakochujesz ? tak , prawda ? na pewno zakochujesz się we mnie w tej chwili . / plotkara ♥
|
|
 |
|
Jej blond włosy swobodnie opadały na jasną cerę. słońce zagrzewało do maksimum, dlatego zajęła sobie miejsce pod drzewem. usiadła, opierając plecy o chłodną korę. wyciągnęła z plecaka książkę wtajemniczając się w losy bohaterów. chwilę później dosiadł się do Niej On. uśmiechnęła się do siebie, po czym zamykając powieść spojrzała w Jego tęczówki. - jeżeli przyszedłeś tutaj żeby mówić Mi, jak bardzo Mnie kochasz. i chcesz przepraszać za to, że tak bezczelnie wtedy mnie zostawiłeś. jak bezwstydnie potrafiłeś wyrzucić Mi w twarz, że to koniec. a później pozwoliłeś dusić się własnym oddechem każdej nocy i dławić łzami, gdy tylko do głowy wracały wspomnienia. to lepiej będzie jeśli po prostu wstaniesz i odejdziesz. - powiedziała czując, jak Jego serce zwalnia rytm. - już zawsze będę przy Tobie.. - a Ja już nigdy nie będę z Tobą. - syknęła wstając, jednoznacznie dając Mu do zrozumienia, że teraz Jego kolej na to, by zrozumiał co znaczy cierpienie. [ yezoo ]
|
|
|
|
a czasem ? mam wrażenie , że zrobił to bo po prostu nie potrafi dać mi szczęścia . ale kocha mnie , wiesz ? tak samo mocno jak chuck kocha blair . mam nadzieję , że w końcu wszystko potoczy się tak samo . że nasza historia skończy się jak ostatni odcinek drugiego sezonu . wielki , finałowy pocałunek będzie trwał i trwał , a następne odcinki , w których wszystko zacznie się komplikować nie nadejdą . takie nasze osobiste zakończenie serialu z wiecznym happy endem . / tymbarkoholiczka
|
|
 |
|
znam to. czasem masz po prostu ochote wyjść, między czwartym szlugiem a szóstym kieliszkiem zgubić trochę godności i tak zwyczajnie cieszyć się życiem, głośno wykrzykując jak bardzo je kochasz, zdzierając obcasy na nierównych chodnikach uśmiechać się zalotnie do każdego przystojnego przechodnia płci męskiej, zdobywając przy tym coraz więcej pewności siebie. / nervella
|
|
|
|
a On? był Moim porankiem, który wcześnie rano nadawał sens życiu. był ławką w szkole, do której mogłam się przytulić. był przyjacielem, któremu mogłam się wygadać. był ulubionym piwem, którym potrafiłam ugasić pragnienie. był domem i dawał bezpieczeństwo. był, jak ulubiony koc, otaczał ciepłem. był wszystkim, całym światem i doczesnym życiem. więc nie dziw się, że nie istnieję, jeśli On odszedł. [ yezoo ]
|
|
|
|
- no ale to nie pasuje do wizerunku współczesnej dziewczyny . - może , ale czy to jest powód , żeby tego nie robić ? / julia . ♥
|
|
|
|
Dodaj komentarz
