 |
|
"Ty ruda, umiesz nawet z czarnego białe zrobić" - nawet mój przyjaciel wie, że cuda to moja specjalność. ;)
|
|
|
|
Ciągle słyszę od ludzi, że jestem silna, bardzo odporna psychicznie na każdą mocną bombę emocjonalną w moją stronę, a ja nie mam siły nawet by temu przeczyć. Czy brak identyfikacji z krytyką ludzi wystarczy by nazwać mnie silną? Chyba nie. Potrzebuje obecności bliskich ludzi, wsparcia z najbardziej błahymi sprawami, dobrego słowa i poczucia bezpieczeństwa i zależności. Nikt nie zdaje sobie sprawy z tego jak bardzo boli mnie obojętność, każde oszustwo, rozczarowanie, nikt nie zna moich słabości i tak zostanie. Zostanie bo jestem nawet zbyt słaba na to, żeby odsłonić wrażliwość przed ludźmi, też chciałabym nie bać się, że jutro ktoś jej nie wykorzysta przeciwko mnie.
|
|
|
|
Nie potrafię racjonalnie wytłumaczyć, a nawet pojąć, tego jak jeden człowiek jest w stanie zniszczyć mi konstrukcje normalnego funkcjonowania. Daje wykorzystywać się, dzięki słabym punktom, nie tylko tym na ciele, w większości na umyśle - z pełną premedytacją. Świadomość, że ktoś ma mnie w garści i gra ze mną w to co mu odpowiada, zaczyna mnie przerażać. Tak nie było nigdy. Nigdy, nikt nie miał nade mną tak potężnej władzy, od czasu wielkiej miłości.
|
|
|
|
Nawet na filmie wymagającym mocnego skupienia, który mam ochotę obejrzeć, rozpraszają mnie myśli o nim. Tak się dzieje gdy mój telefon cały dzień milczy, kiedy znowu muszę coś czuć, kiedy cisza jest bardziej męcząca niż złośliwe wymiany zdań. Boję się, że ten człowiek bezlitośnie nie da mi szans na obronę przed wrażliwością i sentymentami.
|
|
|
|
Kiedy przychodzi taka chwila, że dam komuś wpływ na moje życie i decyzje, za cholerę nie mogę pozostawić zaufania w ograniczonej strefie. Idę na całość, wierząc, że tym razem mnie nie zawiedzie - później tego bardzo żałuje i tak jest za każdym razem. Nie potrafię odrzucić od siebie ludzi, na których mi zależy tak samo jak nie potrafię później w przyzwoitym tempie pogodzić się z ich stratą.
|
|
|
|
To nie tak, że nie chcę albo nie mogę się przywiązać, uczucia nie są wcale mi obce, a wręcz znam się z nimi doskonale. Ja nazwałabym to unikiem przed rozczarowaniami, chyba za bardzo podoba mi się beztroskie życie, w którym stanowczo stawiam mur między emocjami a odbieraniem rzeczywistości.
|
|
|
|
Dokładnie 4 lata temu, dokładnie o tej samej porze, miałam w garści całe swoje życie. Czytając "kocham Cię" zdobyłam jego całe wnętrze, łącznie z ciałem które było w stanie zrobić dla mnie wszystko - nie wiedząc o tym, bardzo szybko zrzekłam się tego potężnego uczucia na rzecz swojej dumy. Dziś choć już mi nie żal, znowu wspominam tą głupią rocznice, tym samym głupim Jack Daniels'em.
|
|
|
|
Nieważna jest moja odwaga, kiedy emocje grają na czułych punktach. Paniczny strach przed cierpieniem, zabiera mi swobode życia, którą wypracowałam. Dokładnie "wypracowałam" bo tego nauczyć się nie da, treść chłodu nie jest napisana z żadnej z książek, stabilizacja psychiczna to przede wszystkim praca. Nie łatwa.
|
|
|
|
Koniec to nie ten, który zakończysz słowami. Jeśli dalej będziesz tęsknić, cierpieć i przeżywać każdą chwile nazwaną jego imieniem, wiedz że tylko płomień może Cię uratować. Płomień, który sama będziesz chciała zgasić.
|
|
 |
|
(...) Czy nie lepiej spróbować przeżyć to, co jest nam dane tu i teraz, to, do czego mamy 100% pewność? Przeżyć to tak jak nam się podoba? Nawet jeśli to ma oznaczać kolorowanie swojego świata za pomocą tego syfu? Przecież powinniśmy sami decydować w jakim sklepie kupujemy kredki i farby, żeby to wszystko ubarwnić. Jedni mogą wybrać się do działu z dziecięcymi ubrankami, drudzy do monopolowego, inni do tzw. " coffee shop'u ", a jeszcze inni pójść do dilera. Sami najlepiej wiemy, gdzie znajdziemy najodpowiedniejsze kredki dla nas, prawda? | nieogarniamciebejbe
|
|
|
|
Wolałam chyba żyć w błogiej nieświadomości. Świadomość to prawdziwe piekło, nieświadomym egzystuje się łatwiej. Naiwni, nieświadomi ludzie. Ale przecież tego można było się spodziewać. To są właśnie skutki długich lat nadmiernego rozmyślania. W końcu zaczynamy dochodzić do różnych wniosków i niektóre z nich zaczynają nas przerażać. | nieogarniamciebejbe
|
|
|
|
Nie wiem dlaczego, ale ten horror zawsze zaczyna się w nocy,
Kiedy nikt mnie nie słyszy, nikt nie udzieli pomocy.
Chociaż w sumie za dnia jest przecież podobnie,
Ludzie mnie mijają bezwiednie, nic nie dzieje się u mnie, wszystko koło mnie. | nieogarniamciebejbe
|
|
|
|
Dodaj komentarz
