 |
|
I kolejny raz w ulewie kłamstw bez parasolki, zdeptany list, nadziei mit i głupie szczęście.
|
|
|
|
Niektórzy stawali na głowie, by mnie uszczęśliwić i im się nie udawało. Ty wystarczy, że na mnie spojrzysz albo napiszesz, zadzwonisz i jestem najszczęśliwsza na świecie.
|
|
|
|
Boję się Twojego kocham. Nie wiem jak długo potrafiłoby trwać. Boję się wszystkich tych ważnych słów, liter z jakich są złożone, z uwzględnieniem tej całej maskarady polskich znaków pomiędzy. Boję się, jak obiecujesz mi szczęście, bo wiem, że nie jest ono wieczne i ja też nie jestem. To suma Twoich oddechów, wymieszanych z moimi. Twoich palców wplecionych w moje.
|
|
|
|
Pośród zgiełku uczucie kamiennych twarzy, popatrz w niebo i uwierz, że warto marzyć. I choć wiele się zdarzy to spełnisz swój cel, bo drogą do nadziei jest znaleźć w tym sens.
|
|
|
|
Patrząc na Twoją dłoń wiem, że moja pasowałaby do niej idealnie.
|
|
|
|
Uwierz mi, że ciężko jest przeglądać archiwum z naszymi czułymi rozmowami bez chęci napisania do Ciebie.
|
|
|
|
Jedyne czego chcę, to znaleźć drogę powrotną do miłości.
|
|
|
|
Pragnienie Jego stałej obecności, nieustanne myślenie o Nim, gdy Go nie było. Niepokój i nerwowość, gdy miała Go za chwilę zobaczyć. Tęsknota, gdy jeszcze był przy niej, ale wiedziała, że za kilka minut Go nie będzie.
|
|
|
|
Czasami potrzebuję kogoś przeprosić. Czasami potrzebuję przyznać rację, ponieważ nie mam racji. Czasami powinnam trzymać moje usta zamknięte.
|
|
|
|
A gdy znowu po tym wszystkim wrócisz, w moich oczach nie dostrzeżesz żalu, tylko wszystko to, do czego warto wracać.
|
|
|
|
Przestał mnie kochać. Nie wiem co zrobiłam albo czego nie zrobiłam, ale po prostu przestał mnie kochać.
|
|
|
|
Uwielbiam gdy wieczorem do mnie dzwonisz i opowiadasz, jak to wspaniale spędziłeś swój dzień i tęsknisz za mną. Pytasz czy nie jest mi smutno, że musiałeś mnie zostawi, i pocieszasz mnie i mówisz, że jeszcze wszystko się ułoży, że chcesz wrócić i że nie opuścisz mnie już nigdy. Zrób tak. Proszę, chociaż udawaj.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
