 |
|
Śniąca się smutnym białym snem
Siadasz obok przy stole
Milczeniem swoim budzisz mnie
Wielbiąc moją bezwolę
|
|
|
|
Przez ogród moich zwiędłych słów
Nieopowiedzianych
Idziesz, przychodzisz nie wiem skąd
Wchodzisz w najskrytsze plany
|
|
|
|
A z tobą noce, z tobą dni
Nadziejo tlisz się jeszcze
Jakby przez płomień, jak przez dym
Drwisz ze mnie moim wierszem
|
|
|
|
Płyną ludzie miastem szarzy
pozbawieni złudzeń, marzeń...
|
|
|
|
Nim się rozpłynie, teatr cieni, w pierwszych promieniach słońca
Zanim się rozum, z drzemki zbudzi
Dajmy się, dajmy się ponieść!
Dajmy się ponieść! Żądz powodzi!
|
|
|
|
Porwij nas, porwij nas, Rzeko zmysłów wezbrana...
|
|
|
|
Ta noc uderzy nam do głów…upijmy się nią.
|
|
|
|
Trwaj chwilo trwaj, jesteś taka piękna! Dziś tylko głupcy śpią!
|
|
|
|
Taaaak , to jest ten uśmiech o który warto walczyć...
|
|
|
|
No i daj mi dziś więcej odwagi,
a jutro dużo sił, aby ją wykorzystać.
|
|
|
|
Czasami wydaje mi się, że mieszkam w piekle myślę, że to zaszczyt.
|
|
|
|
''widzę jak nieustannie w każdej chwili rozpływam się, nie ma momentu abym nie czuła, że tonę''
|
|
|
|
Dodaj komentarz
