 |
|
Chciałabym tylko być z kimś, komu na mój
widok żołądek wywracałby się do góry
nogami, a kolana zaczynałyby odmawiać
posłuszeństwa. Kogoś, kto uśmiechałby się
pod nosem do swoich myśli o mnie i komu
przed każdym spotkaniem drżałyby dłonie.
Chciałabym tylko, zawrócić komuś w głowie,
zupełnie nieświadomie zrobić coś takiego,
że nie mógłby przestać o mnie myśleć, być
dla kogoś tą najważniejszą, jedną,
niezastąpioną i idealną, tą, którą kocha się
bezwarunkowo i robi się rzeźnie każdemu,
kto próbuje jej zaszkodzić. Chciałabym
zobaczyć miłość, zobaczyć, a nie tylko
słuchać o niej.
|
|
|
|
"Po raz ostatni trzymam Cię za rękę.
Dziś to dziś, ale jutro beze mnie.
Co jest? Proszę nie płacz,
uśmiechnij się zanim powiemy sobie żegnaj…"
|
|
|
|
Chce Ciebie słuchać, ale jest tak głośno.
Pasujesz do łóżka zostań, ja zamknę okno,
później zamkniemy oczy i przywitamy sen,
zejdę niżej ustami i przywitamy grzech,
później rozmowa wiesz to takie ważne dla
mnie,
opowiem Ci mój dzień i to o czym marzę.
A twarze będą bliżej niż atomy w
cząsteczkach.
Widzę tą chwilę, nie będziemy mogli
przestać,
chce zamieszkać w Tobie i znaleźć przystań,
chociaż na moment, w końcu życie to
chwila...
|
|
|
|
Ty nie wiesz, jak trudno pustym miastem iść,
Z dalekich komet czapkę szyć,
Jesiennym wiatrem gnanym być,
Przepraszam za naszych pól bitewnych kurz,
Za słowa tnące tak jak nóż,
Za kilka tych jesiennych burz...
|
|
|
|
Co w nim polubiłam? Na pewno spojrzenie, którym
zwabił mnie do siebie niby spytać jak się mam.
Uśmiech i w sposób jaki się poruszał. Z grubsza
wszystko co było widać na pierwszy rzut oka -
było nie do ominięcia. Przyciągał śmiałością i
pewnością siebie. Parę chwil, które przerodziły się
w długi wieczór. Poznawałam jego charakter, i
wnętrze, które wydawało się nie mieć końca.
Opowiadał o tym, a zaraz kończył zdanie
kompletnie czymś innym. Aż w końcu poznałam
jego smak. Pieprzyk schowany za uchem i zapach
perfum, który momentalnie mnie od niego
uzależnił. Ciepła dłoń i cień rozbawienia w
okolicach kącików ust. Zdobył mnie z
nieukrywanym uśmiechem.
|
|
|
|
Ja się nie odezwę, Ty się nie odezwiesz i
tak to się skończy.
|
|
|
|
możemy się nie widzieć miesiącami. możemy o
sobie zapomnieć na chwile lub dwie . możemy
mieć kogoś w międzyczasie . ale proszę , powiedz
mi jak to jest, że za każdym razem, kiedy
znajdziemy się blisko siebie, jakaś niewidzialna
siła, pcha Nas ku sobie ?
|
|
|
|
wiem, że czasem trudno mnie zrozumieć , nie
zawsze wiem czego tak naprawdę chce , robię
cholernie głupie błędy ,żałuje niektórych decyzji ,
kocham bez wzajemności , nienawidzę z
wzajemnością , ale wiem że nikt nie jest idealny i
to cieszy mnie najbardziej.
|
|
|
|
Nie, nie wybaczę Ci. Nie jestem tą miłą
dziewczynką, która zapomni. Nie
zapomnę, bo choć rany przestały się
jątrzyć to przecież nadal noszę blizny,
które przypominają o tym co przeszłam
za każdym razem kiedy na nie spojrzę. Jak
mam odpuścić Twoje kłamstwa, moją
zrujnowaną psychikę i myśl, że
zafundowałeś mi jeden z gorszych
okresów w życiu? Nie da się, Ty też byś mi
nie wybaczył. Nie, nie chodzi o to, że Cię
nienawidzę, nie zasługujesz na ani jedno
z moich uczuć. Jestem po prostu obojętna.
Na Ciebie, na to co było i na Twoje
gówniane próby przeprosin
|
|
|
|
Nie wiem dlaczego niezbyt często w nocy sypiam
Nie zamykam oczy jak ty ust gdy mówisz wybacz
Nie wiem już co myśleć i jak mam to nazywać
Gdy patrzeć w moje oczy kłamiesz że aż wstyd
się przyznać
|
|
|
|
Nie wiem dlaczego niezbyt często w nocy sypiam
Nie zamykam oczy jak ty ust gdy mówisz wybacz
Nie wiem już co myśleć i jak mam to nazywać
Gdy patrzeć w moje oczy kłamiesz że aż wstyd
się przyznać
|
|
|
|
W końcu znamy się dobrze, dzieli Nas jeden
szczegół
|
|
|
|
Dodaj komentarz
