 |
|
Ale to wszystko jest chore i skomplikowane...
|
|
|
|
Chciałby przytulić chociaż na sekunde swoje szczęście, które jest gdzieś daleko, daleko od niego...
|
|
|
|
Dobrze, że jest chociaż ten blog. Zawsze to człowiekowi lżej, jak tutaj wyładuje swoje negatywne emocje
|
|
|
|
Życie jest dla niego zbyt brutalne. Z niczym nie może sobie dać rady.
|
|
|
|
Nie jest w stanie powstrzymać łez, spływających po jego policzkach
|
|
|
|
Zostań przy mnie. Proszę!!!
|
|
|
|
Niech ten koszmar sie już skończy!
|
|
|
|
Takiego doła to chyba jeszcze nie miał nigdy. Nie jest w stanie sie pozbierać, nie ma nikogo, kto by mu podał pomocną dłoń, musi sam sobie dać rade, musi liczyć sam na siebie. A wystarczyłoby sie komuś wygadać, wystarczyłoby poczuć bliskość i wsparcie drugiej osoby. Ale dociera do niego, że nie ma nikogo takiego. Jest beznadziejny. Wszyscy go zostawili i nikogo nie interesuje jego los. Myślał, że może w Niej będzie miał oparcie i razem z nią będzie sie trzymał aż do końca. Szkoda, że nawet Ona jedzie daleko od niego...
|
|
|
|
Po raz kolejny towarzyszy mu poczucie beznadziejności. Już ma wszystkiego serdecznie dość...
|
|
|
|
Stał nad przepaścią. Niewiele brakuje, aby skoczył. Nie miał nikogo, kto podałby mu rękę...
|
|
|
|
Chciał mieć tylko jedną osobę, z którą mógłby porozmawiać, z którą mógłby spędzać wolny czas, do której mógłby się przytulić, poza którą świata by nie widział... tylko, albo aż...
|
|
|
|
Dodaj komentarz
