 |
|
twardziel Byłem poszukąjącym i jestem nim dokąd, nie szukam już jednak w gwiazdach i księgach, zaczynam bowiem słyszeć nauki, którymi szemrze we mnie własna krew. Historia moja ma posmak nonsensu, pomieszania szaleństwa i marzeń, jak życie wszystkich ludzi, którzy nie chcą siebie już dłużej okłamywać.
|
|
|
|
ślady płoną, zostają, oświetlają drogę
powrotną, mówią do mnie, jestem odwrócony,
odwrotny. ”
|
|
|
|
wyjść z tego miasta, ręce wytrzeć o
liście, cały ten kurz, tłuszcz miasta
wytrzeć o liście, wyjdź ze mną, zobaczysz.
Znudzimy się i pozabijamy po tygodniu, ale pomyśl o tych
łunach, które pozostawimy za sobą, o tych wszystkich miejscach
i kobietach, mężczyznach; pomyśl ”
|
|
|
|
wyjść z tego miasta, ręce wytrzeć o
liście, cały ten kurz, tłuszcz miasta
wytrzeć o liście, wyjdź ze mną, zobaczysz.
Znudzimy się i pozabijamy po tygodniu, ale pomyśl o tych
łunach, które pozostawimy za sobą, o tych wszystkich miejscach
i kobietach, mężczyznach; pomyśl ”
|
|
|
|
Za dużo książek, za naiwne marzenia
Za intensywnie wierzę w to, czego nie ma
|
|
|
|
Nauczycielka w liceum narysowała kredą na tablicy punkt i zapytała: - Co widzicie? Zapadła głucha cisza, bo uczniowie zgłupieli, nie wiedzieli, jak odpowiedzieć na tak postawione pytanie. Wreszcie prymus podniósł rękę i odpowiedział: - Widzę punkt narysowany kredą na tablicy. Wszyscy odetchnęli z ulgą, ponieważ wreszcie znalazł się odważny, który nazwał to, co wszyscy chcieli tak właśnie nazwać, ale wstydzili się mówić coś tak dla wszystkich oczywistego. Nauczycielka odparła: - Wczoraj to samo pytanie zadałam przedszkolakom. Czy wiecie, co odpowiedzieli? Że to koniec papierosa, oko ptaka, słup telegraficzny widziany z góry, kamyk, gwiazda, łepek szpilki, kropla wody, miasto zaznaczone na mapie, jeden pieg, ziarnko pieprzu, Ziemia widziana z dalekiego kosmosu... Morał jest taki że w dzieciństwie nie ma rzeczy oczywistych, prostych, nudnych... wszystko jest magią... potem tracimy to nie wiadomo kiedy i zwykły narysowany punkt jest dla nas zwykłym narysowanym punktem. Smutne to (...) ”
|
|
|
|
rozpieszczona kobieto
pierzesz majtki
w mydlinach z zimną wodą
gniewnym spojrzeniem
mierzysz mnie
i świat
czujesz, że zmarnowałaś
życie
i siebie
ja też nie najlepiej
a tym
wyszedłem
ale zawsze przecież
znajdzie się jakieś dobre
wspomnienie?
pomyśl
ile filiżanek kawy
razem wypiliśmy.
|
|
|
|
Wieczorem jest tak strasznie cicho, że słyszę swój oddech i swoje myśli. Dochodzę do wniosków które do niczego nie prowadzą i niczego nie zmieniają.
|
|
|
|
Chcę nagle wiedzieć, od którego punktu mój smutek ma sens, a radość ma swój powód. Chcę także wiedzieć, do którego punktu wolno mi dojść w moich nadziejach. W wyobraźni i tak byłam już we wszystkich punktach, nawet w tych najbardziej osobliwych.
|
|
|
|
unusual
23:24
“ Życzę ci, abyś zapytana, czego brakuje Ci do szczęścia odpowiedziała: "niczego"
|
|
|
|
tak jakby trochę 'żegnaj'
|
|
|
|
Dodaj komentarz
