 |
|
tu ból oddycha aksamitem.
jesteśmy tylko ciszą białym wierszem pełnym czarnych liter,
odbitym mitem, gdy lustro gubi geometrię,
|
|
|
|
może proszę o zbyt wiele, ale czuje to co ty
|
|
|
|
karmię wstyd, skoro świt,
marszczy brwi zanim wyznam ci,
proszę otrzyj łzy
|
|
|
|
życie rodzi się w bólach, ty...
daj mi żyć gdy akurat nie mam sił by
żyć, taka natura
|
|
|
|
w agonii
choć traci siłę w monotonii, roni łzy,
dziś diabeł wręczył Ci w jedną stronę bilet myśli
|
|
|
|
wczoraj czułeś smak ust i puls, dziś nie czujesz nic już
|
|
 |
|
nie możesz mnie opisać, ponieważ Twoje słownictwo jest zbyt ubogie w stosunku do tego, co trzeba przekazać :)
|
|
|
|
na ustach smak cierpkich słów z przeszłości
|
|
|
|
schylić głowę nisko, gdy wypada, czuć łzy na policzkach
|
|
|
|
nawet, gdy zostanę sam będę wierzył, że warto
|
|
|
|
zostawiam więzy, wola odzyskała niepodległość,
siłę i pewność, jeśli czujesz to chodź ze mną
|
|
|
|
każdego dnia rozpadam się. a Ty nie robisz nic, żeby mi pomóc, tak po prostu pozwalasz mi schodzić na dno. sama muszę się podnosić.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
