 |
|
Wieczorem całkiem zmęczona śledzę każdy wers w świetnej książce, upajam się jej treścią, by zapomnieć choć na chwilę o świecie. Zostaje porwana do romantycznej powieści dwójki głównych bohaterów, którzy zakleszczeni w niespełnionej miłości dają sobie świetnie radę. Dostrzegam w nich cechy naszego uczucia. Dostrzegam w nich Nas. Chore sytuacje, chore akcje, ale tak bardzo jednoczące Nas. Uśmiech ginie w smudze dymu, a ja słysząc krzyk, trzask i pisk rozpalam wszędzie światła analizując skąd dochodzi hałas. Krew w żyłach pulsuje, ręce się trzęsą, a widząc na balkonie oświetloną w świetle księżyca tak dobrze znaną mi twarz migiem podbiegam do okna. Szczęście przerasta moje ego i przytulając się do Twojej klatki piersiowej zaczynam płakać. Czuje się jak w bajce. Wieczór, księżyc balkon i On. - Mówiłem, że wrócę. - całujesz mnie w głowę i przerzucając mnie przez ramię rzucasz na łóżko, gdzie do samego rana wygłupiamy się w swych ramionach. [lajfisbrutal]
|
|
 |
|
Katuję się już do szpiku kości. Najpierw obiecałam sobie tylko zrzucić kilka kilogramów, obiecałam rzucić papierosy i ograniczyć alkohol. Postanowiłam, że będę regularnie biegać, ćwiczyć, może od czasu do czasu siłownia i basen. Obiecałam zrezygnować z wszystkich przyjemności, ale nigdy nie wspomniałam niczego o ograniczeniu Twej bliskości, dotyku czy smaku. Nie wpisywałam tego do listy zadań na najbliższe tygodnie. Przez scenariusz myśli nawet mi to nie przeszło, także dlaczego ograniczona jestem akurat od największego nałogu jakim dla mnie jesteś? Oddałabym wszystko, za choć jedną chwilę wspólnie spędzoną [lajfisbrutal]
|
|
 |
|
Widziałam strach w twych oczach, gdy mówiłam o zniknięciu, dostrzegłam jak zaciskają się Twe pięści, a twe ciało przeszył dreszcz. Dałeś mi do zrozumienia, że naprawdę Ci zależy, tęsknisz i kochasz. Czuję to za każdym razem, gdy wsłuchuje się w bijące Twoje serce oraz słyszę tak dobrze znane mi na pamięć słowa " Jestem w niebie gdy jestem obok Ciebie " tak małe gesty sprawiają uśmiech na mych ustach, tak słodkie pocałunki otulają me ciało, a serce nie pozwala zniknąć. Nie teraz, nie w tej chwili, ja po prostu muszę Ci towarzyszyć. Obiecałam, że będę zawsze, obiecałam, że będę towarzyszyć Ci na prawie każdym treningu, obowiązkowo będę na każdym meczu i wykrzykiwać na całą halę Twoje imię, dam z siebie wszystko w dopingu. Może nie będzie najlepszy, ale będzie szczery, a Twe podziękowanie najcudowniejsze [lajfisbrutal]
|
|
 |
|
Moje szczęście przemija tak szybko jak i z prędkością światła wraca. Raz jest cudownie, a w jednej chwili spada mi wszystko na barki uginając mi kolana. Raz uśmiechnięta powracam do domu pełnego spokoju, a raz wkurzona walę pięściami o ścianę uwalniając się z nałogów. Bywało różnie. Goniłam marzenia i traciłam wspomnienia. Przecudnie na tych dyskotekach się bawiłam, a wracając nie pamiętam gdzie wszystko gubiłam. Lubiłam zabawę, ciekawe przygody, ale wtrącając się w me życie wszystko uległo, a swobody zabrakło. Dziś jest coraz ciężej, jestem tu, Ty tam, a ja sama nie wiem gdzie miejsce swe mam. Ciałem na dzielni, a sercem i duszą w trzech miastach pod gruszą. Dziś jest cudownie, romantyzm, buziaki i skarbie najdroższy, co będzie za tydzień nie jestem w stanie tego określić.. [lajfisbrutal]
|
|
 |
|
Z biegiem czasu wiem, że odwróci się los. Siądziemy na winklu i zadamy ten cios. Będzie paskudnie, okropnie, a nawet i cudnie, ale przetrzemy ruiny i zadbamy o nowy dom. Zaprzemy go uczuciem, by ponieść się emocjom i żalom. Będzie dobrze, ja to wiem i czuję, tylko wybacz, że odzyskuje Cię dopiero teraz. Usiądź już tylko przy mnie, zatrzemy razem przeszłość by wypłakując ból za kilka lat stworzyć razem przyszłość. [lajfisbrutal]
|
|
 |
|
Nie potrafię określić prostymi słowami, jak się cieszę z tego co się stało. Jak bardzo jestem zadowolona, że pożegnałam na zawsze ludzi z dawnego życia. Przeszło trzy lata znajomości, trzy lata przyjaźni poszło się pieprzyć. Bo miała to być przyjaźń na dobre i złe, ale nie była. Za dużo uczuć, miłości, rozczarowań i innych emocji pomiędzy nas się zaplątało. Zbyt wiele rzeczy zostało w nas usidlonych poprzez co nie dopuszczałam do siebie myśli, że to nie ma sensu, trwanie w czymś co już było od wielu miesięcy na przegranej pozycji. Koniec był zawsze bliski, ale dopuszczenie myśli do siebie, przezwyciężenia tego, że już nic nie powróci, to nie było czymś łatwym. Nie chciałam tego przecież robić. Broniłam się, walczyłam, kopałam nogami, ale nie pozwalałam mu odejść. Bo Go kochałam. Długi czas Go kochałam i wierzyłam, że On czuł coś podobnego, ale widocznie to nie było nic szczerego. Nie odszedłby tak szybko, gdyby coś więcej się zrodziło w Jego sercu.
|
|
 |
|
Nie ufaj mi, nie próbuj tego robić, bo się sparzysz, jak każdy z resztą. Zawiodę Cię przy pierwszej możliwej okazji. Zawsze to robię, więc dlaczego i tym razem miałoby być inaczej? Jestem dziewczyną, która nie zachowuje się, jak kiedyś. Nie stawiam wszystkiego na jedną jedyną kartę, aby tylko komuś sprawić przyjemność. Nie, skończyło się moje dobre serce. Skończyły się te cholerne gry w podchody, które już dawno powinnam przerwać, ale do których brakowało mi odwagi. Jednak coś zrobiłam, skończyłam z tym, bo musiałam? Nie, zrobiłam to, bo chciałam. Bo chciałam zacząć coś nowego. I to nie kończy się wyłącznie na tym, że ja czegoś chcę. Ciągnę teraz wszystko co rozpoczęłam i pomimo tego, że we wszystko wkładam dużo wysiłku, mimo, że tracę te cholerne siły, bo nie mam już jak regenerować sił, to cieszę się właśnie tym. Dlaczego? Bo moja monotonność się zmieniła w energiczne życie, które zawsze odpychałam od siebie. A nareszcie zrozumiałam, że to jest dla mnie dobre, lepsze od poprzedniego.
|
|
 |
|
Nie mów już do mnie. Nie chcę słuchać tego co do mnie mówisz. Nie kieruj do mnie żadnych słów - zawiodłam się na Tobie i dobrze o tym wiesz. Zawiodłam się na Tobie, bo chciałam wiedzieć, że jesteś inny, ale nie. Ty byłeś inny, lecz nie pod tym względem, którym ja chciałam. Okazałeś się zakłamany, jak większość osób z resztą z mojego otoczenia, które znałam. Okłamałeś mnie, obiecując zajebistą przyszłość, a co zrobiłeś? Próbowałeś się bawić moimi uczuciami, ale przykro mi Skarbie, nie wyszło Ci to. Od początku Ci nie ufałam, wiedziałam, że grasz, że kłamiesz. Nie obchodziłam Cię nigdy. Czasami udawałeś, że Ci zależy, może właśnie w tamtym momentach życia nabierałam się na to wszystko, ale szczerze? Jakoś mnie to wcale nie rusza, że postąpiłeś, jak postąpiłeś. Wiem, że byłam dla Ciebie zabawką, ale wiedz, że Ty dla mnie też byłeś maskotką, którą porzuciłam. Tak, właśnie teraz to zrobiłam na dobre, bo znudziłeś mi się. Wyleczyłam się dzięki Tobie z różnych stanów, zapomniałam.
|
|
 |
|
Z dnia na dzień tęsknie coraz bardziej. Z dnia na dzień potrzebuję Cię coraz więcej i więcej. Uzależniam się od Ciebie na nowo. Uczę się z Tobą rozmawiać od początku, chociaż wiem, że nie muszę tego robić, bo nigdy nie przestaliśmy rozmawiać tak, jak kiedyś, tak, jak rozmawialiśmy na początku od pierwszego dnia naszej rozmowy. Wszystko to znów się powtarza. Zaczyna mi zależeć. Momentami nawet o wiele bardziej niż powinno, ale wiem, że nie mogę tego, wciąż przed Tobą ukrywać. Nie bez powodu przyznałam się, więc do swoich uczuć, ale miej świadomość, że to, że mówię o uczuciach, wcale nie pozbawi mnie strachu o przyszłość. Wiesz, jak było. Wiesz, że przeszłość jest za nami, ale jeżeli ktoś wróci... Musisz wiedzieć, że nie pozwolę, aby tym razem coś między nami zostało zniszczone. Nawet jeżeli nasza znajomość skończy się na przyjaźni. Nie pozwolę, abyśmy ponownie to spieprzyli. Nie tym razem.
|
|
|
|