|
Wieczorem całkiem zmęczona śledzę każdy wers w świetnej książce, upajam się jej treścią, by zapomnieć choć na chwilę o świecie. Zostaje porwana do romantycznej powieści dwójki głównych bohaterów, którzy zakleszczeni w niespełnionej miłości dają sobie świetnie radę. Dostrzegam w nich cechy naszego uczucia. Dostrzegam w nich Nas. Chore sytuacje, chore akcje, ale tak bardzo jednoczące Nas. Uśmiech ginie w smudze dymu, a ja słysząc krzyk, trzask i pisk rozpalam wszędzie światła analizując skąd dochodzi hałas. Krew w żyłach pulsuje, ręce się trzęsą, a widząc na balkonie oświetloną w świetle księżyca tak dobrze znaną mi twarz migiem podbiegam do okna. Szczęście przerasta moje ego i przytulając się do Twojej klatki piersiowej zaczynam płakać. Czuje się jak w bajce. Wieczór, księżyc balkon i On. - Mówiłem, że wrócę. - całujesz mnie w głowę i przerzucając mnie przez ramię rzucasz na łóżko, gdzie do samego rana wygłupiamy się w swych ramionach. [lajfisbrutal]
|
Dodaj komentarz
