 |
|
a twoje oczy to już nie moje okno na świat.
|
|
|
|
i nie byłabym tu sobą, mówiąc, że się chcę pozbierać, i że umiem, i że potrafię, że się nie wkurwię,
|
|
|
|
jest tak samo, może tylko trochę smutno i nie mówisz dobranoc, i nie mogę przez to usnąć, i może trochę pusto, i znowu jest to rano,i znowu uwierzyć trudno, że marzenia się spełniają.
|
|
|
|
Struny z trudem głos wymuszają dzisiaj.. Oddech cię boli jakbyś w krtani miał nóż więc oddychasz powoli by nie zranić swych płuc.
|
|
|
|
rwiesz włosy z głowy, nie odpoczywa mózg, przekrwione oczy, blade wargi, krew odpływa z ust.
|
|
|
|
to takie przyziemne żyć z kimś takim jak Ty, a odnaleźliśmy siebie na planecie wśród galaktyk, gdzie nigdzie indziej nie byłoby nas, to takie dziwne żyć tam, pośród milionów gwiazd, gdzie wyznacza nam granice czas, tlen oraz ciało. umarłbym bez Ciebie, Ty byś beze mnie nie istniało.
|
|
|
|
i przez tyle lat nie rozumiem określeń, że szczęście znajdzie nas raczej później, niż wcześniej,
bo dopiero gdy Cię stracę, paradoks.
|
|
|
|
A serce które kocha jest dręczone samotnością, zmęczone nawet mocno ubolewaniem nad losem.. co odezwie się znów swoim charakterystycznym głosem,
|
|
|
|
widocznie nocy tej nie chciała więcej krzywdy. pomóż mi zamknąć oczy, bym nie widział tego nigdy już.
|
|
|
|
I zaczęło łzawić niebo i napawać niepokojem i oboje już nie mieli wtedy nic do stracenia.
|
|
|
|
przecież do perfekcji nauczyliśmy już siebie ranić.
|
|
|
|
mimo że się staram już nie mogę dziś oddychać tobą.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
