 |
|
Większość ludzi, chce cofnąć się w czasie, aby naprawić swoje błędy.
Ja chcę to zrobić, aby przeżyć te wszystkie chwile jeszcze raz.
|
|
|
|
I właściwie nie wiem, jak mogę Cię nazwać, bo przyjaciele przecież nie odchodzą...
|
|
|
|
Z dnia na dzień coraz bardziej Cię poznaję. Nie jesteś taki, jak myślałam. Jesteś jednym z tych, którzy lubią bawić się dziewczynami. A jednak nie potrafię przestać darzyć Cię pewnym uczuciem...
|
|
|
|
W jej oczach można było dostrzec, jak bardzo był jej potrzebny.
|
|
|
|
Nawet, jeżeli Ty już zapomniałeś, co było kiedyś między nami, ja nadal trzymam wszystkie wspomnienia z Tobą w roli głównej głęboko w sercu. Może pewnego dnia spotkamy się, przypadkowo, zaskoczeni własnym widokiem. Wtedy ja opowiem Ci te wszystkie wspólne historie zatrzymane w pamięci, ciągle mając nadzieje, że po mojej opowieści na nowo zagoszczę w Twym sercu.
|
|
|
|
- Pamiętasz, co nas kiedyś łączyło? - Nas? Mała, nas już nie ma.
|
|
|
|
Wszystko wydaję się być takie normalne. W mojej głowie zamiast tysiąca pomysłów na minutę panuję totalna pustka i zdekoncentrowanie. Mimo wielkiego uczucia potrafię przejść obok Ciebie obojętnie. To wszystko, co dzieje się dookoła omijam szerokim łukiem i idę na łatwiznę. Ktoś mi powie, co się stało z moim życiem?
|
|
|
|
Wszystko się kiedyś kończy, prawda? To była tylko kwestia czasu, kiedy zostawisz mnie dla innej. Wiedziałam od początku, że tak się stanie, ale mimo to, ból był tak cholernie wielki, że nie da się go porównać z niczym innym.
|
|
|
|
Odkąd nie jesteśmy już razem, w moim życiu niewiele się zmieniło. Nadal kocham siedzieć sama w domu w czasie burzy, nie przeszkadza mi deszcz, gdy wychodzę na spacer, uśmiecham się i spotykam się z przyjaciółmi. Zachowuję się tak, jakby nic się nie stało. Tylko moje serce czasem upomina się, że jest samotne i pragnie czyjejś obecności. Ale zawsze upominam je, że musi być cierpliwe. Tak więc, jeżeli chciałeś, żebym się załamała i błagała Cię o to, żebyś wrócił, to przykro mi, ale się przeliczyłeś. Nie jestem taka, jak inne.
|
|
|
|
Każdego ranka budzę się ze świadomością, że Ciebie nie ma już w moim życiu. Mimo to, co jakiś czas, biorę do ręki telefon i piszę do Ciebie wiadomość. Dopiero w ostatniej chwili przytomnieje i przypominam sobie, że przecież NAS już nie ma. Zazwyczaj wtedy rzucam się na łóżko i płaczę, aż skończą mi się łzy. Jesteś z siebie zadowolony, prawda?
|
|
|
|
Dodaj komentarz
