 |
|
Proszę Cię, odezwij się do mnie, choćby po to, żeby mnie posłać do diabła..
|
|
|
|
Kołyszesz się na hamaku moich rzęs,
beztrosko zakładasz nogę na nogę –
nie zauważyłeś, że zasłaniasz mi życie?
|
|
|
|
Rzeczywistość często zawodzi, gdy chodzi o drobne, przynoszące satysfakcję detale.
|
|
|
|
Zgniećmy tę miłość, niczym niepotrzebną zapisaną kartkę, po czym wyrzućmy ją do śmieci. Zdejmijmy ze ścian wszystkie wspomnienia ociekające szczęściem i pozwólmy im w ciszy wyblaknąć..
|
|
|
|
Po wielkiej miłości sprząta się długo i we łzach. Niby się wie, że zdjęcia, maskotki, zasuszone kwiaty to śmieci, że ich miejsce jest w kuble, ale co z tego, że się wie. Każdy listek i skrawek papieru coś przypomina; jakieś szczęśliwe chwile we dwoje, jakieś marzenie, jakieś wakacje, po których miało być lepiej. I w ogóle się o tym nie myślało, że wszystko co robimy razem, robimy ostatni raz. Zamiast sprzątać, upycha się więc w szufladach, na półkach i w pamięci wszystko to, co po miłości zostało; każdą sekundę wspólnego dnia.
|
|
|
|
Chcę czasem pobyć sama,potrzebuję tego. Tej ciszy, która uspokaja wszystkie moje emocje. Tej samotności. Czasami potrzebuję tylko siebie i moich myśli, które koją każdy ból i tłumaczą wszystko w najbanalniejszy sposób: 'Bo tak miało być i koniec'.
|
|
|
|
Przychodzi chwila, w której klękasz z bezsilności. Zwyczajnie się poddajesz tracąc wszelką wiarę na lepsze jutro.Wiedząc, że wszystko to zgotowałaś sobie na własne życzenie.Że tak naprawdę każdy z Twoich problemów jest z Twojej winy. Nienawidzisz samej siebie za to,kim jesteś. Za wszystkie popełnione błędy. Nie jesteś w stanie sobie wybaczyć, że nie potrafisz cofnąć czasu.
|
|
|
|
Melancholia, tęsknota, smutek, zniechęcenie
Są treścią mojej duszy.
|
|
|
|
Nie pytaj co u mnie. I tak skłamię.
Siła uniesień i ból porażek.
Pięć dni smutku i dwa dni nieco lepszego życia. Czekam.
Ręce mi drżą, bo nie ma dłoni, które gwarantują bezpieczeństwo.
Kładę się spać, ale pościel parzy. Kładę się spać, ale myśli nie dają zasnąć.
Udaje mi się zasnąć tuż przed dzwonkiem budzika. Pięknie.
Świat przerasta czasem nawet najsilniejszych.
Jeżeli wszechświat ma się rozpaść niech zrobi to teraz. Teraz.
|
|
|
|
Jestem stratą miejsca. Zwykłym głupim dzieciakiem. Nie mam rozumu. Jestem przestępcą. Zero ze mnie pożytku, człowieku. Jestem niczym.
|
|
|
|
Tak, masz rację. Już nic nie będzie tak jak dawniej. Jednak my możemy stworzyć sobie namiastkę przeszłości. Możemy spróbować jeszcze raz zakochać się w sobie. Możemy od nowa poznawać swoje przyzwyczajenia i nawyki. Teraz wszystko zależy od nas. Musimy tylko powiedzieć sobie czy nie boimy się wskrzeszenia dawnych uczuć, czy nie boimy się zaryzykować. Bo tak, to jest ryzyko dać sobie nową szansę na wspólne życie i miłość. Ryzykujemy kolejnym rozczarowaniem i nowymi łzami, ale przecież warto. I chociaż to wszystko nie jest takie łatwe, bo trzeba mocno się natrudzić i bardzo postarać, aby to wszystko dobrze się udało, to pamiętaj, że kto nie ryzykuje ten nic w życiu nie ma. Więc jak kochanie, podejmujesz wyzwanie? / napisana
|
|
|
|
Spoglądam czasem w lustro. Tak dla pewności. Sprawdzam, czy jeszcze jestem choć mogłoby mnie nie być.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
