 |
|
Chciałam oszukiwać siebie, aby zapomnieć. Chciałam uciec od przeszłości, aby przestać myśleć o Nim, o tym co było pomiędzy nami i o tej cholernej miłości, w którą przez tyle miesięcy byłam uwikłana. Chciałam zacząć żyć, chciałam czegoś innego, czegoś nowego. Nie umiałam więc zrozumieć samej siebie, nie umiałam pojąć tego co we mnie siedziało, co znajdywało się w moim sercu oraz mojej duszy. Nie dostrzegałam wielu aspektów z życia codziennego. Nie widziałam, że podczas ucieczki zaczęłam się coraz bardziej gubić. Nie dostrzegałam ciemnych przestrzeni, nie dostrzegałam kolorów życia, bo pędząc przed siebie, mijając nowe problemy powoli wątpiłam w siebie. Wątpiłam do tego stopnia, że nie dałam rady poradzić sobie z całą resztą. Nie byłam w stanie pogodzić się z bólem prawdy, który wciąż za mną gonił.
|
|
|
|
Tu chodzi o to że każdego ranka, popołudnia i wieczoru... Każdego dnia każdego roku staję przed lustrem i nie wykrzywiam ust w górę, nie mówię sobie że jest idealnie. Nic nie mówię, bo tak właściwie sama jeszcze nie odkryłam siebie. Wpatruję się w tą twarz, którą znam na pamięć.Każdą rysę, bliznę z zabiegu na skroni i kształt ust, ale nic więcej. Sama dla siebie jestem pytaniem, którego nie mogą za cholerę rozwiązać.
|
|
|
|
za oknem deszcz.. lezysz w łóżku z słuchawkami w uszach i patrzysz na te spływające po oknie krople. zastanawiasz się nad sensem bycia, prawda? myslisz sobie o innych, o tym jak mają dobrze w życiu. ale czy tak jest na prawdę? każdy ma problemy, jedni mają mniejsze, inni zaś wieksze. jednak dla każdego ten mniejszy czy większy problem jest czymś co na pewno przezywają. dlatego nie martw się, nie jesteś sama.w twoim zyciu jest osoba, która chciałaby żebyś była usmiechnięta. jeżeli nie ma, pomysl sobie, że to jestem ja. autorka tego tekstu. chce, żebyś w tym momencie się uśmiechnęła, bo tak wyglądasz pieknie. zastanów się również nad tym czy warto rozdrapywac przeszłość?może lepiej nie oglądać się za siebie i rozpocząc nowy rozdział? może warto postawić sobie jakiś cel? do którego będziesz dążyła. tym celem może być osoba, rzecz, cokolwiek, ktokolwiek. jeszcze tyle przed tobą, więc nie marnuj czasu nad rozmyślanie i zamartwianie się. idź do przodu, nie oglądaj się za siebie.
|
|
|
|
Idzie jesień, będzie psychicznie trudniej.
|
|
|
|
Panna Depresja znów jest z Tobą. Siedzicie tak zamknięte w czterech ścianach, od których odbija się echem Twój płacz. I nie wiesz, o co prosić Boga. O życie? czy o śmierć? Jednym słowem mówiąc - masz dylemat. I to dobija Cię jeszcze bardziej. Czujesz się bezradna. Bezsilna. Zatroskana. Nie masz pojęcia, skąd siłę brać, by ustać na nogach. Chcesz walczyć, a zarazem nie masz motywacji i najchętniej byś się poddała. Bo tak najłatwiej, prawda? Szkoda Ci bliskich, a po chwili przechodzą Cię wyrzuty sumienia, które znikają po dwóch momentach, gdy przypominasz sobie, iż sami kazali być trochę egoistycznym czlowiekiem, który myśli przede wszystkim o sobie! Zastanawiasz się, skąd znam to uczucie? Nie pytaj. Obawiam się, że moja historia mogłaby przyprawić Cię o dreszcze.
|
|
|
|
Jestem strasznym nadwrażliwcem. Bycie nadwrażliwcem to chodzenie po cienkiej linie: jest euforia, czyli nagła radość z drobiazgów albo depresja, czyli załamanie i upadek. Niektóre rzeczy widzę trzy razy mocniej niż inni. Tak jak zauważam różne piękne sprawy, tak widzę syf, którego ludzie nie zauważają. Wrażliwość, która daje mi masę możliwości, musi ze mnie wyjść. Jak zaczynam ją w sobie kumulować, to jest źle.
|
|
|
|
Zatęsknisz za moim obrażaniem się co 5 minut, złoszczeniem się o drobnostkę, ciągłego narzekania, że nie mam w co się ubrać. Będziesz pisał, dzwonił i prosił abym się odezwała. Będziesz siedział tak jak ja ze łzami w oczach i roztrzęsionymi dłońmi i udawał, że jest dobrze a w środku serce będzie rozwalane na kawałeczki. Spojrzysz w tył zauważając wszystkie swoje błędy, nadejdzie Cię ochotę strzelenia sobie w głowę ale nie zrobisz tego. Nadal będziesz czekał, martwił się i pragnął dostać ode mnie choć głupią kropkę w wiadomości. Więc nie ciesz się, że teraz to ja płaczę i tęsknie bo w końcu sam mówiłeś, że jak ja to i ty.
|
|
|
|
Nie mów mi, że brak Ci sił bo wcale tak nie jest. Spójrz w lustro, otrzyj łzy z policzków, otwórz okno i pozwól, by chłodne powietrze przeszło całe Twoje ciało.Zniszcz wszystkie zdjęcia, oddaj misia którego podarował Ci na rocznice, usuń Wasze kiedyś wspólne piosenki. Usiądź i zastanów się nad tym wszystkim czy jest sens wylewać z siebie teraz łzy? Płacz pomaga- to prawda, ale na dłuższą metę zafundujesz sobie tylko podkrążone oczy przez te nieprzespane noce. Rozstania nie powinnaś uznać za koniec świata, a za początek nowego rozdziału, będzie dobrze jeśli tylko w to uwierzysz. Po co masz do tego wracać? Ta miłość miała już swój czas.
|
|
|
|
To normalne. Pierwszy etap. Tęsknota. Przepiękne słowo. Zdefiniować ? Nieodparta chęć posiadania tego, co było. Mogę Ci wyjaśnić czym jest, jestem ekspertem, tęsknię codziennie. Jeśli tak, jeśli wierzysz w przeznaczenie to możesz spać spokojnie. Bo zgodnie z tą filozofią, co ma się stać- stanie się. Siedź więc spokojnie, możesz tęsknić umiarkowanie lub nawet bardzo, ale zachowaj spokój.
|
|
|
|
I mówię żegnaj choć to najtrudniejsze ze wszystkich słów.
|
|
|
|
Nadszedł czas, by znaleźć sobie nowe szczęście.
|
|
|
|
Są uczucia nie do opisania. Nie do opowiedzenia. Uczucia, których nikt z nas nie zdoła opisać słowami. Możemy mówić o miłości,pisać o jej skutkach ubocznych i odczuciach podczas jej przeżywania. Możemy opowiadać o tym, jak zachowuje się nasze ciało,jak wariuje podświadomość. Jednak żeby się przekonać, że każde z tych słów jest prawdą, żeby zwyczajnie to wszystko zrozumieć, trzeba przeżyć miłość na własnej skórze.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
