Po wiel­kiej miłości sprząta się długo i we łzach. Ni­by się wie, że zdjęcia, mas­kotki, za­suszo­ne kwiaty to śmieci, że ich miej­sce jest w kub­le, ale co z te­go, że się wie. Każdy lis­tek i skra­wek pa­pieru coś przy­pomi­na; ja­kieś szczęśli­we chwi­le we dwo­je, ja­kieś marze­nie, ja­kieś wa­kac­je, po których miało być lepiej. I w ogóle się o tym nie myślało, że wszys­tko co ro­bimy ra­zem, ro­bimy os­tatni raz. Za­miast sprzątać, upycha się więc w szuf­la­dach, na półkach i w pa­mięci wszys­tko to, co po miłości zos­tało; każdą se­kundę wspólne­go dnia.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!