 |
|
chcę, żebyś wiedział że nigdy nie byłeś wystarczająco dobry. lubiłam Cię bardziej od innych bo byłeś od nich odrobinę lepszy. i miałeś fajną bluzę.
|
|
|
|
-zdefiniuj mnie. -w ilu słowach? -w ilu chcesz. -a jakiej opinii się spodziewasz? -hm, nie żebym podpowiadał, ale.. może coś w tym stylu: 'miłość mojego życia, sens wszystkiego' ? -znam o wiele trafniejsze. -zamieniam się w słuch. -podły drań. idiota bawiący się każdą napotkaną dziewczyną. sztuczny i fałszywy frajer, który 'odbija' laski swoim kumplom. debil pyskujący rodzicom i nauczycielom. skurwysyn do potęgi dziewiątej. koleś, którego kocham.
|
|
|
|
to Ty powinieneś być moim lekarstwem na ból, a nie wódka i papieros.
|
|
|
|
zrobiło się zbyt poważnie, gdy w grę weszły uczucia.
|
|
|
|
musisz się nauczyć walczyć. o wszystko. o siebie. o ludzi których kochasz. nigdy się nie poddawać, rozumiesz? nigdy. resztkami sił, zębami po asfalcie ale musisz walczyć. musisz chcieć. bo jak nie chcesz, to wszystko to jest bez sensu.
|
|
|
|
znów dał mi posmakować niespełnionych obietnic. tego się nie wybacza.
|
|
|
|
kiedy przestaje Ci zależeć, dostajesz wszystko.
|
|
|
|
nieproporcjonalnie wiele rzeczy nas dotyczy, które mało nas obchodzą.
|
|
|
|
mogę być Twoja. nie spierdol tego.
|
|
|
|
kłócimy się, wkurwiamy, denerwujemy, ranimy, niszczymy, godzimy, przytulamy, całujemy, kochamy, walczymy, wygrywamy, przegrywamy, znów ranimy i znów niszczymy, doprowadzamy się do szału, trwamy, wierzymy, wspieramy, trzymamy, sprawiamy sobie ból, besztamy, wchodzimy na psychiki, boimy się, krzyczymy, płaczemy, śmiejemy, staramy się, tracimy, upadamy, wstajemy. ale jesteśmy razem, mimo wszystko.
|
|
|
|
raz w życiu zdarza się facet, z którym nadajesz nazwy gwiazdom.
|
|
|
|
zawsze upadała i podnosiła się samotnie. w chwilach słabości odcinała się od innych. wolała zostać sama. nie szukała już wsparcia. świat nauczył ją tego, że w nikim go nie znajdzie. tym razem ponownie podniosła się. pozbierała rozrzucone kawałki serca, myśli i uczuć. próbowała nadać im dawny kształt, lecz zawsze wychodziło jej to niedoskonale, więc po wielu upadkach przestały one przypominać swój pierwotny stan. zbyt wiele części pogubiła. miała wrażenie, że się rozpada. jednak znów przywołała się do porządku i z maską, na której wymalowany był uśmiech wyszła z domu. mijając innych ludzi zazdrościła im tego, że potrafią zaufać na tyle innej osobie, na tyle znaleźć w niej wsparcie, aby nie bać się upadku, bo świadomość, że ta druga osoba nas złapie i nam pomoże koiła ból. uśmierzała go. lecz nie było jej to pisane. spuszczając wzrok, przygryzając wargę i zaciskając pięści szła dalej. sama wobec tego wszystkiego. sama.
|
|
|
|
Dodaj komentarz
